Randjes, fietsen, freubeldames en workshop, Jasmijn

De afgelopen tijd heb ik me bezig gehouden met de randjes. De meer eenvoudige randjes staan dan ook iets sneller op het stramien. Nu gaat het niet over de snelheid, maar om het borduurplezier. En dat blijft altijd.

Met 5 dames uit het hele land hebben we een aantal keren per jaar een borduurbijeenkomst. Meestal verzorgt één persoon dan een workshop en deze keer kwamen we bijeen in Assen. Ze zouden in Leek komen, maar het reizen met het ov is er niet eenvoudiger op geworden met de stakingen van de NS en de werkzaamheden bij het hoofdstation in Groningen. Dus besloten we om met z'n allen in Assen bijeen te komen. Vanwege het mooie weer besloot ik op de fiets te gaan. Zo'n kleine 30 kilometer te gaan en met mooi weer is dat een prachtige fietstocht over fietspaden door bosachtig gebied. Ik volgde de ANWB fietspalen voor de route. Ook besloot ik in elke plaats even een fotootje te maken. Ik maakte er een collage van.

De foto's zijn gemaakt in:

Roden [1] Langelo [2] Peest [3] Ter Aard [4] en Assen [5]

Als je zo onderweg bent dan valt op dat er veel paars vingerhoedskruid groeit en bloeit in de overwegend groene oase van het bos. 

Soms zie je dan plotseling ook een enkele witte.

Ook kwam ik een mooie paarse rhododendron tegen. 

De workshop ging deze keer over het 'Swedish weaven' ook wel 'huck embroidery' genoemd. Deze Scandinavische techniek is na enige oefening goed te doen. Je bent als het ware aan het weven over het stramien met een bepaald patroon. Het is dan de bedoeling dat de naald met garen niet door het stramien gestoken wordt, zodat de achterkant wit blijft. Het vergt een andere mind-setting, maar als je de slag, lees steek, eenmaal te pakken hebt, gaat het mooi. De eerste rand is nog gevuld met enkele foutjes, maar bij de tweede weet ik hoe het gaat. Het is de bedoeling dat het een omslag voor een boekje gaat worden.

Er zijn heel veel verschillende patroontjes en toepassingen. Ik ben gelijk dus met een moeilijke gestart, de Whimsy. Maar wel een heel leuk patroontje. 

Op de terugreis trof ik halverwege manlief. Het was gezellig om het laatste stuk gezamenlijk te fietsen. 

Bij de achterburen bloeit de Jasmijn altijd in juni. Zo ook nu. Niet alleen een mooi gezicht, maar deze ruikt ook nog eens overheerlijk! Een enorme struik met heel veel bloemetjes en even een detail foto van een prachtige Jasmijnbloeiertje.

Openbaar kunstbezit, meer viervoeters

In mijn vorige bericht schreef ik over viervoeters. Ik schreef o.a. over de olifanten langs de snelweg. Maar er zijn er meer.

Gisteren reden wij richting Utrecht en bij Joure staat sinds 2023 ook een mooi, in mijn ogen, kunstwerk van cortenstaal. Mijn blik viel op de viervoeters, paarden in dit geval, maar zoals vaak zit er een verhaal bij. Het geheel lijkt namelijk ook op een luchtballon. De stalen ballon van 8 meter hoog zorgt voor herkenbaarheid van knooppunt Joure. Het is nl. een landmark. Vroeger was hier een enorm drukke rotonde als knooppunt voor vele richtingen in Friesland. Sinds een aantal jaren is het gebied flink aangepast en kun je nu gemakkelijk doorrijden. 

In de ballon als teken van de beroemde jaarlijkse luchtballon feesten van Joure, zie je dus de Friese paarden, water en weidevogels. Kunstenaar Siska Tol vervaardigde het kunstwerk in cortenstaal. Leuk om te zien langs de kant van de weg. 

De olifanten hebben ook een bijzondere geschiedenis. Ze zijn een schepping van de kunstenaar Tom Claassen. Bij de onthulling in 1999 stonden er slechts twee olifanten. Twee andere waren verbrand. Ook de werktent ging in vlammen op. 

In het jaar 2000 is het bronzen kunstwerk voltooid en het zijn er vijf geworden. Ze zijn 11 meter lang, 7 meter hoog en wegen 40.000 kg per stuk. Een grappig detail is dat de huid werd voorzien van een anti-graffiti-laag. In 2006 werden ze vanwege het WK voetbal oranje gesausd. Maar daar is nu niets meer van te zien. Wat mij betreft een mooi ijkpunt in het landschap. Nu ook daar de infrastructuur is aangepast kun je ze zowel op de heen- als terugweg bewonderen. Ze zijn ook niet te missen, deze enorme kolossen. 

  

Viervoeters

We wilden naar Deventer met de trein. Nu is dat momenteel nogal een uitdaging vanwege stakingen bij het spoor en onderhoud aan het hoofdstation in Groningen. Maar uiteindelijk hadden we bedacht om met de auto naar Assen te rijden en dan verder te reizen met de trein. Maar de NS biedt goede ondersteuning en de reis was snel geregeld. Goed plan.

In Assen spoelde het van de regen. Maar van de parkeerplaats naar het station was maar een kort loopmoment. Het eerste dat je ziet naast het hoofdstation is hond Mannes. Deze hoort zo langzamerhand net zo bij station  Assen, als het Peerd van Ome Loeks bij het station van Groningen en de olifanten langs de snelweg bij Almere. 

https://www.kunstencultuur.nl/makers/kunst-in-de-openbare-ruimte/afgeronde-projecten/mannes

Op bovenstaande URL is meer info te lezen over Mannes, de trouwe viervoeter. De laatste zin 'Mannes bidt niet veur brune brok'nn' heeft een leuke link naar Bartje die bekend staat om zijn 'bid niet veur brune bonen'. 

Als ik in de trein reis, neem ik altijd iets te lezen mee. Vaak iets dat ik achter kan laten nadat ik het uitgelezen heb. Deze keer ging de zaterdagkrant mee. Wat schetst mijn verbazing? Op pagina 2 zie ik Mannes geportretteerd. Niet omdat hij zo leuk is, maar vanwege de stakingen bij het spoor en de daaruit voortvloeiende eenzaamheid op de meestal drukke vrijdag bij het station. 

Ook de hond van Elsje in de strip [ook in deze krant] staat vandaag centraal. Deze strip is vaak erg grappig met een onderliggend maatschappelijk thema. Zo ook op onze reisdag. 

In Deventer worden we geconfronteerd met een andere viervoeter. Een standbeeldje van een poes. Dat spreekt sowieso al tot mijn verbeelding, maar deze keer is de achtergrond iets minder. Op de plaquette staat de geboorte- en sterfdag van Sunny te lezen. Als ik dit nakijk, blijkt Sunny de bekende Deventer stationskat te zijn. Hij struinde altijd in en om het station. Helaas is hij overreden door een voertuig. 

Na zijn dood werd de kater werd vereeuwigd in steen en kreeg dus een mooi plekje voor het station van Deventer in de groenstrook. Door de vele [Facebook] fans werd geld verzameld en hiervan is dit beeldje gemaakt. Een mooie pose die heel herkenbaar is voor een poes. 

Hij, Sunny, doet mij denken aan de baas van de Vismarkt, de rode kater Nemo in Groningen. Er is een speciale Facebookpagina aan hem gewijd waarbij hij vaak geportretteerd wordt in, om en bij de winkels op de vismarkt. 

Hier werd hij op de foto gezet in de etalage van een sierraden atelier, aan de Vismarkt uiteraard!

Als ik op zoek ben naar een onderwerp, foto of item kom ik altijd van alles tegen. O.a. Dit leuke plaatje. 

Past mooi bij mijn verhaal van vandaag! Fijne Pinksterdagen. 

Fietsen, schilderijen, fietsen en randen

Het is mooi weer om te fietsen, dus nu pakken we regelmatig het stalen ros en gaan er op uit. Soms combineren we dat met een doel. Het doel deze keer was de tentoonstelling van de donderdagavondgroep van de cursisten van de schildergroep. Aan het eind van het seizoen exposeren ze de gemaakte schilderijen. O.a. onze schoondochter is een van de cursisten. 

De getoonde werken zijn heel divers en afwisselend.

Montmartre

Stilleven

 

Lieve kleine meid - 3 maanden

Blauw tafereel in Denemarken

De laatste twee mooie zijn van onze schoondochter. 

We fietsten door de Onlanden richting Groningen en via de Onlanden weer terug. Onderweg raakten we verzeild bij de Onlanderij. Een sfeervol onderkomen met mooie uitzichten en lekkere versnaperingen. 

Een ander fietsrondje ging richting Jonkersvaart, naar Marum, naar Grootegast en via de pont weer terug naar Leek. Heerlijk ontspannen fietsen en vele mooie bloeiers onderweg. 

Geruime tijd ben ik al bezig met een blackwork lap met daarop randjes. Dit doe ik tussen andere werkjes door. Het laatste randje dat ik laat zien, daar heb ik op een of andere manier een haat- liefde verhouding mee. Waarom? Geen idee. 

Het betreffende randje met daarboven, mmmm lekker, in mijn ogen, lekkere ijsjes 😋

Maar gisteren en vandaag heb ik het afgemaakt. Tijd voor de volgende rand of weer iets anders tussendoor. 

 

Kapers om te dragen

Tijdens mijn bezoek aan de museumboerderij zag ik ook een aantal kapers. Dit stond op het bijbehorende bordje. Ik kende deze term niet, maar zag wel dat het een soort bivakmutsen zijn. Toen ik het opzocht vond ik het volgende;

Wat is een kaper muts? 

Een kaper is een muts of kap die werd gedragen in de Nederlandse klederdracht. Een kaper werd gedragen tegen de kou. Een kaper heeft een bijbehorende kraag die over de schouders viel. 

Weer iets wijzer geworden. 

In de folder die ik ook kreeg, staat nog meer te lezen. De kaper is een muts die veel gedragen werd als hoofdbedekking in het winterse straatbeeld aan het eind van de 19e eeuw. Ook werd het binnenshuis gedragen tegen de kou.
Het was niet iets typisch Gronings. Bekend is het schilderij van Breitner [1897] waarop ook een vrouw is afgebeeld met een kaper. 

De getoonde exemplaren zijn gemaakt met behulp van een spanraam. Dit gaf een soepel effect aan het materiaal. Versieringen werden er ook op gemaakt. Vaak werden de mutsen versierd met lintjes, garen, strikken en of franje en pompons. Deze mutsen zijn blijkbaar veel gedragen destijds. Ik zette er eentje op de foto en deze laat ik hier zien. 

Toen ik in dezelfde periode de krant las, zag ik een foto van de zogenaamde Cotofenesti muts. Gemaakt door een Roemeense mevrouw die het baseerde op de gestolen helm uit het Drents museum. Ik vond het, hoe zuur ook dat het gestolen is, wel grappig dat dit een aanleiding is om zoiets te maken. Ik denk echter niet dat het hier veel in het straatbeeld wordt gezien. 

 Maar je weet het nooit!

Mooi rood

Mijn man houdt zo van papavers en klaprozen. Dit hebben we al verschillende keren met zaad geprobeerd in de tuin, maar het loopt op niks uit. Nu zagen we bij het tuincentrum een papaver in een pot die wintervast schijnt te zijn. In ieder geval, we kochten het met een knop erin en nu bloeit deze volop. Uiteindelijk gaan we het poten in de tuin en dan maar afwachten wat het resultaat is. Maar eerst genieten we er op deze manier van. 😉

Nu heb ik in huis nog twee roodbloeiers. Een hanekam, die ik voor mijn verjaardag kreeg én twee bloemen van vilt. Ook dit was een cadeau. Ik zette ze allen op de foto en maakte er meerdere collages van. Ik vind het lastig kiezen, dus dan maar drie bij dit verhaal. 

Merklappen in museumboerderij op Landgoed Verhildersum

Eerder schreef ik over de entree van het museum. Nu loop ik verder het museum in om te kunnen zien waar ik voor kwam. Ik las nl. op Facebook een post over de oudste merklap van Nederland. Die zou zich hier bevinden.

Er waren een aantal prachtige merklappen te zien. Redelijk tot in erg goede staat, als je zo naar de leeftijd kijkt. Door een verzamelaarster, Felicia van Deth-Beck, kreeg het museum in 2016 de hele verzameling merklappen. Een aantal oude en bijzondere merklappen en stoplappen zijn nu tentoon gesteld in het museum. Interessant en mooi om te zien, met bijbehorende info over de lappen. Ik laat een aantal zien.

merklap uit 1655

Op deze merklap staan de motieven soms gedraaid en zelfs op de kop. De boot staat rechtop, maar de figuren ernaast niet. Dit heb ik ook toegepast op mijn eigen lap.  

Mooi stermotief en bloemenensemble op een lap uit 1675

Deze lap vond ik wel heel bijzonder mooi. Anno 1793. Met een heel verhaal erop wie het gemaakt heeft en welk onderwijs ze genoten heeft. Ik vond het leuk vanwege de speciale bloemmotieven en de bijzondere rand.

In het jaar 2015 was bij de borduurvereniging MerkWaardig het zogenaamde motief van de maand. Dit waren merklapmotieven die je dan borduurde op een lap. Ik koos voor mooi verloopgaren en borduurde de motieven in een vierluik en dan zodanig dat als je het draait, je in alle vierkanten iets te zien hebt. Toen het af was maakte ik er een kussen van.

Op elk vierkant is linksboven een motief te zien met daarin mijn initialen, de jaartallen 2015 en 2016 en de plaats Leek. Ook voegde ik zelf poezen toe, mijn lievelingsdieren. Zo wordt het dan ook allemaal weer heel leuk persoonlijk. [Miauw] 😻

De gekroonde 'G' boven de V en W op de lap van Hinderkien uit 1771.

Ook zag ik bij de tentoonstelling een merklap van een Groninger maakster, waarschijnlijk Hinderkien Aldershoff. Soms is de naam moeilijk te herleiden. Maar dat ze Groningse is, is te zien aan de gekroonde 'G'. Al in de 17e eeuw borduurden de jonge meisjes drie kruisjes op de letter 'G'. Dit was dan een teken dat de borduurster uit Groningen kwam. Ik vond het wel grappig om mijn 'G' aan te passen. Ik ben ook een geboren en getogen Groningse. Die 3 kruisjes zijn snel gezet!

 

Verven met fluitekruid

Bij Conny las ik een verhaal over papier verven met fluitenkruid. Dit leek me wel aardig om te doen. Overal staat langs de weg dit mooie kruid en ik plukte een flinke bos. Mijn plukhand werd al geel bij het plukken dus dat beloofde veel goeds. 

Toen ik thuiskwam pakte ik mij oude jaren 50 pan die ik vooral gebruik voor het verven van eieren en deed de geplukte bloemen in een netje in de pan met water en kookte het geruime tijd. Het water was na het koken al mooi geel. Ik had voor mijn doel pagina's uit een oud boek en vellen bladmuziek. 

Ik goot het warme water in de gootsteen en legde er een aantal vellen in. Ze werden al snel geel en ik hing ze ze te drogen aan de droogmolen. Enkele vellen scheurden, want nat zijn ze erg kwetsbaar, maar de meeste vellen kon ik ophangen.

De wind wapperde ze droog en ik had zomaar een aantal gele vellen papier. Wat ik er mee ga doen? Wie weet, ooit nog eens een muziekboekje van maken.

  

Grappige ververij!