zaterdag 30 november 2013

Pepernoten en rollade

Zo in deze sinterklaastijd zijn er andere gewoonten dan normaal. Dit heeft natuurlijk alles te maken met pepernoten, chocoladeletters en banket. Zo lekker allemaal! Zodra Sint voet op Nederlandse bodem zet [dit jaar dus in Groningen] verschijnt de pepernotenpot met toebehoren. Eens kocht ik bij de Praxis een kan met mokken en een pepernotenpot met bakjes met Sint en Piet afbeeldingen erop.
Elk jaar haal ik dit weer tevoorschijn en de pepernotenpot staat op het aanrecht gevuld met mix van gewone pepernoten en die van chocola. Zo nu en dan zit er iemand bij om even te smullen. Zelf vind ik dit lekker bij een kopje thee. Je begrijpt dat er wel wat zakken doorheen gaan. Voor nu iedereen thuis is in en rond het weekend. Dit zijn van die gewoontes die we er maar in moeten houden lijkt mij. Misschien moet het zelfs wel op de lijst van immaterieel erfgoed waar ook het psalmzingen met bovenstem op is komen te staan. 

Nee, dit is geen blog over koken maar de titel doet het wel vermoeden. 
"Wil je een plakje rollade?" zo vroeg ik mijn DH laatst. Altijd in voor een lekker stukje vlees pakte hij gedachteloos een plakje en wilde een hap nemen. Vervolgens merkte hij dat hij op een houtje zat te bijten. Grappig! 
Dat komt zo. Op 28 oktober hadden we de enorme herfststorm met veel gevolgen voor veel bomen in het Westerkwartier en ook rondom ons huis. Er zijn er een aantal omgewaaid en een aantal omgezaagd. Ze lagen hier een aantal dagen te liggen en toen kreeg ik een leuk idee. Ik heb een jaaragenda van Eline's huis agenda. Hierin staan allerlei leuke handwerkactiviteiten, waaronder verschillende zaken gemaakt van plakjes hout. Hierdoor kwam ik op het idee om hier eens iets mee te gaan doen. Dus gewapend met de handzaag heb ik een vijftal takken van de boom gezaagd en deze in de garage gedeponeerd. Ze moesten eerst een beetje drogen. Vervolgens pakte ik de elektrische zaag en ging plakjes zagen. Dit is erg zwaar werk, maar als je er zes per dag doet dan heb je op een gegeven moment wel een aantal. Dit is nu de oogst van twee keer zagen. De verdere verwerking van deze plakjes laat ik t.z.t. wel eens zien, maar mijn lol heb ik er al wel van gehad. Mijn DH probeerde het grapje nog eens uit bij onze DS, maar die zag wel dat het geen rollade was. Maar het lijkt er wel ontzettend veel op. 

zondag 24 november 2013

Poes, 28 jaar en scoutingpiet

Om goed in beweging te blijven fiets en loop ik veel. Daarnaast ga ik nog 1x per week naar de sportschool voor de fysiotherapeut. Als ik dan na een rondje fietsen thuiskom zit onze poes Minoes al op mij te wachten. Ze is ondertussen tien jaar geworden en ligt het liefst op een warm plekje in huis ergens te slapen. Zo nu en dan stuur ik haar naar buiten. Meestal heeft ze ook rond het huis haar vaste plekjes. Laatst zat ze zo lief naar mij te glimlachen dat ik haar nog maar weer eens op de foto zette. 
Afgelopen vrijdag waren mijn DH en ik 28 jaar getrouwd. Dit vieren we meestal intern met wat verrassingen voor elkaar en een etentje. Ik werd verrast met 28 donkerrode rozen en mijn DH met een lekker geurtje. De post brengt lieve kaartjes en we ontvingen nog wat mooie boeketten van deze en gene. Toch wel speciaal zo'n dag, want je deelt 28 jaar lief en leed. 's Avonds zijn we als gezin uit eten geweest bij de Postwagen in Tolbert. Dit gebouw is helemaal herbouwd na de brand van vorig jaar februari. Een hele leuke ambiance en we hebben gezellig getafeld. Wel een aanrader om eens te gaan eten, alhoewel we wel een beetje lang moesten wachten op ons eten. 
Gisteren kwam Sinterklaas met vele Pieten aan in de haven van Leek. Dit is altijd best bijzonder, want hier zijn dus altijd scoutingpieten bij betrokken. Eén scoutingpiet is elk jaar aanwezig om de scoutingboot te kunnen besturen. Gelukkig was deze Piet de scoutingdas vergeten en zodoende kon ik even een plaatje schieten. Elk jaar weer een terugkerend evenement in Leek, met bijzonder mooi weer voor de tijd van het jaar. 
Ondertussen ben ik druk aan het borduren voor de kerstkaarten en met het vervaardigen van de kerstfamiliebrief die dit jaar weer eens uitkomt net voor kerst. De voorkant wordt heel speciaal deze keer, iets met groen en goudgeel. Op de foto een klein tipje van de sluier uitgelicht. Ach zo ben je lekker bezig in je vrije tijd tijdens de donkere dagen voor kerst. Vanmiddag zien we al onze broers en zussen weer en daar heb ik ook veel zin in. Gezellig bijpraten met deze en gene. 

zondag 17 november 2013

Muziekkussentje, paddestoelen, Sint en Kerst

De weken vliegen voorbij en wat gebeurd er wat in zo'n week! Afgelopen maandag hadden we Sint Maarten en de kinderen hadden gelukkig mooi weer erbij. Altijd een leuk item zo in november. 
Toen ik laatst met de paddenstoelen bezig was leek het mij grappig om te kijken of er ook een paddenstoelenkwartet is. Vervolgens ging ik hierop zoeken en het was raak. Bij de IVN in Drenthe was een meneer die zo'n kwartet samengesteld had. Nu had ik dus iets gevonden, maar ja, dan wil je ook zo'n kwartet. Bij de vermelding stond de url van de IVN en daarop stond een mailadres. Hierheen stuurde ik een mail en verder moest ik afwachten. Ik hoorde maar niets en ik dacht dan zoek ik een telefoonnummer van deze vereniging. Toen ik belde kreeg ik een vriendelijke mevrouw die mij beloofde om te informeren. De volgende dag ontving ik een reactie terug dat er nog één kwartet was en dat dit laatste exemplaar voor mij was. Een paar dagen later werd het prachtige kwartet bezorgd en nu ben ik dus in het bezit van een paddenstoelenkwartet. Wat weer een leuk verhaal en een geweldige aanwinst voor mijn verzameling. 
Nu na bijna acht maanden na de operatie gaat het steeds beter met het herstel. Ik krijg steeds meer energie en voel me soms beter als vanouds. Het laatste stukje van de revalidatie duurt altijd het langst en dat ervaar ik zelf ook nu. Maar op alle fronten voel ik me beter als voor de operatie, dus goed bezig. 's Avonds heb ik ook weer meer restenergie en kan ik weer eens iets anders doen als op de bank zitten. Ik dacht nu maak ik het muziekkussentje af dan is dat project ook weer klaar. Niet dat het zo nodig af moet, maar dan kan ik het gebruiken en stel ik mij weer in op iets anders. Als je er dan mee bezig gaat, dan is het ook maar zo weer klaar. Dat is niet zo met het kerstkaartenproject. Ik heb iets bedacht waarvoor ik eerst heerlijk mag borduren. En het wordt weer erg leuk. Ik ga het combineren met plakjes hout van takken eikenhout die ik verzamelde na de enorme storm van 28 oktober jl. Nu moet ik alleen nog iemand of iets vinden die voor mij wil zagen. Enfin, ik heb nog wel even tijd dus dat komt wel goed. 
Voor het borduurwerkje dook ik in mijn archiefje. Door de jaren heen verzamel je heel wat patronen en ik vond een kerstbijlage van de Libelle met allerlei leuke patronen. Nadat ik dit gevonden had ben ik naar de Handwerkboetiek in Roden geweest om de materialen te kopen. 
Gisteren hebben we nog genoten van de intocht van Sinterklaas in Groningen. Zo leuk dat onze eigen stad zo in de picture staat. Een paar leden van scouting mochten de boot aanmeren aan de kade. De jongen die langdurig in beeld was, is een vriend van Hester en samen met haar lid van scouting. Ook leuk om te zien. Ook zagen we nog diverse bekenden op tv. Het verhaal was ook spannend alhoewel ik nog wel een beetje moet wennen aan de nieuwe Sinterklaas. 
Met interesse als ik ook de enorme bijlage van het Dagblad van het Noorden over de intocht. Ook mooi om te lezen allemaal. Ach en zo vliegen de weken voorbij. Maar vanmiddag hebben we eerst het requim van Fauré door Cantatrix, het koor waar ook Hester in zit. Dat wordt vast wel weer erg mooi. Wordt vervolgd...... 

maandag 11 november 2013

In de ban van het boek en taxus

Momenteel ben ik de ban van het boeken lezen. Ik verslind ze en ik heb haast nergens anders meer tijd voor. Op een of andere manier ben ik momenteel even niet aan het freubelen, maar verlies ik mij in het boek. Recent las ik de volgende boeken:


Allemaal heerlijke boeken om te lezen. Er staan er nog wat te wachten dus ik kan nog even vooruit. 
Bij ons in de straat heeft een kaalslag plaatsgevonden. Eén boom werd er tijdens de storm omgezaagd, maar er volgden er nog een aantal. We hebben even geteld tijdens de maaltijd en kwamen zeker tot vier bomen naast ons huis en nog 5 verderop. Volgens de mannen van de gemeente zat er zwam in. Nu ben ik een leek, maar ik kon daar niets van zien toen ze omgezaagd waren. Maar goed het is nu een heel ander gezicht bij ons. 
Er komt waarschijnlijk wel herplant, maar voordat die bomen zo hoog zijn... Toen ik zo aan het foto's maken was zag ik dat de taxus ook in de bloei staat. Mooie rode besjes. Sinds 2009 staan ze bij ons in de tuin en nu bloeien ze. Een mooi gezicht. Het kerstgevoel komt er aan. Tijdens de repetitie van de muziek spelen we al kerstmuziek en nu ook deze bloeiende taxus. 
Gisteren heb ik voor het eerst weer een verjaardag hier thuis gevierd. Onze DD werd 20 en dat is uitbundig gevierd. Ik vond het wel spannend, maar het was een hele gezellige dag. Leuk gepraat met deze en gene en lekker van de abrikozenvlaai met krokante bodem gesmuld. 
Toch was er ook wel een beetje een dubbel gevoel. Vorig jaar rond deze tijd namen we afscheid van mijn moeder en regelmatig gaan je gedachten er naar toe. De verjaardag is toen niet gevierd omdat we de hele tijd bij mijn moeder waren. 
Ook was er toen een Thomasviering in de kerk. Zo ook nu. We maken dan met de bloemschikcommissie ieder voor zich dan een stuk. Ik vond het wel een mooi thema. Dit was "Face2face, op Facebook zijn we vrienden, maar op straat zie je me niet staan". Een thema waar ik wel wat mee kon. Het was dan ook freubelen met gevonden voorwerpen uit de natuur. Ik vond het zelf erg mooi. 
In het kistje een hart gevuld met beukenoothulsjes. Half opgevuld met stokjes met daaromheen hedera gewikkeld. Aan de rechterkant een sluier van gedroogde bladeren. Dit was de tekst die ik er bij had. 
Het hoopvolle hart in de kijkkast stelt zich open voor impulsen. De vrienden van Facebook die je daar treft zijn voor mij bekenden of familieleden, want met vrienden heb je een andere band. Je diepste innerlijk houd je voor jezelf, een deel van je gevoelens zullen dus altijd versluierd zijn in je eigen hart. 
Ik ben trots op het resultaat! En ik vind het leuk dat het verwerkte natuurlijke materialen zijn die je zo op straat kunt vinden. 

zondag 3 november 2013

Natuurgeweld en muziekkussen

O, wat hadden we een vreselijke harde storm afgelopen maandag! Het ging behoorlijk tekeer in Leek en in  het noorden van het land. Het hoogtepunt was voorspeld tussen 11 en 1 uur 's middags. Dat klopte helemaal. We wonen hier nu bijna 30 jaar, maar dit hadden we nog niet meegemaakt. In de loop van de middag hoorde je van veel omgewaaide bomen, want wij waren toevallig alle vier thuis. We werden wel verwacht op ons werk, maar dat was pas na drie uur. 
Op een gegeven moment was er allerlei drukte naast ons huis. De weg werd afgezet en een boom werd preventief omgezaagd. Hij vormde een gevaar voor zijn omgeving. Toen we op straat kwamen zagen we de ravage in onze straat. Meerdere bomen omgewaaid en veel takken. In onze straat staan veel grote eikenbomen en deze zitten nog vol met blad. Enorme windvangers dus. Maar de boom werd dus geruimd. Een heel spektakel. Het wilde eerst niet vlotten, maar uiteindelijk legde hij toch het loodje. 



Hij kwam verkeerd terecht, nl. half op de lantaarnpaal en op de tegenover staande boom. Dit was al niet een mooie boom, maar nu is hij volledig gehavend. Ook deze boom wordt t.z.t. omgezaagd. Een rare gewaarwording. We weten een paar dingen zeker. Het is veel lichter achter ons huis, we krijgen veel meer zon en er komt veel minder blad in onze tuin. Wellicht komt er nog herplant, maar dan duurt het wel even voordat de bomen weer zo hoog zijn. 
De boom versperde de weg, maar via de andere kant kon ik nog op weg naar Oldekerk. Mijn DH moest naar Siddeburen, maar de weg was daar ook versperd, zodat hij een vrije middag en avond had. DS zou weer naar Leeuwarden, maar de treinen reden niet. Je krijgt dan zo'n saamhorigheidsgevoel dat je meestal hebt bij exceptionele gebeurtenissen. Zoals meestal bij extreme weersomstandigheden. 
Als je zo door het Groninger landschap rijdt dan zie je pas hoeveel de storm aangericht heeft in de omgeving. Haast overal geschanseerde bomen en vernielingen. Wat een geweld. 
In het repetitielokaal hebben we harde houten stoelen en ik zit daar op een kussentje. Een heel gewoon kussentje met wat blauwe en gele kleurtjes. Hier op onze eigen, niet harde stoel. Niet echt erg leuk. Ik had nog wat muziekstof liggen en bedacht me dat ik het kussentje wel kon gaan bekleden met een hoesje.
Zo bedacht, zo gedaan en na wat freubelen heb je dan meteen een heel ander leuk muziekkussentje! Voor onder mijn instrument heb ik ook een kussentje, dat ga ik ook nog bekleden. Wordt het allemaal wat vrolijker en leuker door.