Onlangs was onze kleindochter 100 dagen jong. Dit feit werd gevierd tijdens een hele leuke dag. Wij werden verwacht bij de jonge ouders met haar andere, Koreaanse, opa en oma. Zij waren hier en wat is het dan leuk om dit samen te vieren. Helemaal omdat het een traditie is in Korea.
Vroeger was het zo dat de mensen daar leefden in armoedige omstandigheden. Als de baby dan de eerste drie maanden had overleefd, werd dit gevierd. 'Baek-il' wordt het genoemd. Eigenlijk de eerste verjaardag van de baby.
Onze lieve kleine werd gekleed in een kleine Hanbok, de traditionele kleding. Er komt een fotograaf om alles vast te leggen en nadien zijn er Nederlandse en Koreaanse hapjes. Even was het voor haar genoeg, maar als je dan gaat zingen is de aandacht voor het geluid en kan ze weer even verder als fotomodel.
Meer jong spul is aanstaande in de tuin. Een koolmezen- en pimpelmezenpaar hebben gekozen voor onze vogelhokjes. Hoe leuk is het dan, als het lukt, om ze even op de foto te zetten. Moeder en vader!
Ik ben nog steeds in de madeliefjes mood. Ik vond verschillende patroontjes en hoe leuk is het dan om dat verder te ontwikkelen en ze te combineren met de eivorm. Pasen is immers ook aanstaande. De hartjes vulde ik met kraaltjes. De goudkleurige had ik nog gekregen van mijn moeder. In het blauwe ei nog lichtere gele en in de tweede de goudkleurige.
