Kunst in Kerken [fiets] pad

De hele maand juli is er in 6 kleine kerkjes in het Westerkwartier kunst te bewonderen. "Kunst in Kerkenpad" wordt het genoemd. De hele tocht behelst zo'n 33 kilometer en fantastisch goed te doen op de fiets. Vandaar mijn toevoeging. 

Omdat dit voor ons de laatste zondag was waarop we dit konden doen gingen we bijtijds op pad. Heerlijk fietsen tijdens fijne temperaturen door het mooie landschap. Zo tijdens het fietsen ontstond het idee om bij elke kerk een foto te maken van het plaatsnaambord, de kerk en een of twee kunstwerken. 

Via Boerakker, met het leuke pontje over het water en over fietspaden langs wuivende grassen, landerijen en vergezichten, was onze eerste stop in Grootegast. D.m.v. de zes collage foto's is de tocht te volgen. Wie het nog wil zien, dit kan nog t/m 26 en 27 juli. 

https://www.inhetwesterkwartier.nl/agenda/kunst-in-kerkenpad-2025 

Vier kunstenaars met heel divers werk. 
Op de foto een werk van Sjoukje Kloosterman en van Geke Kuipers.

 Op de foto een kunstwerk van Nynke Valk. Ik vond de combinatie van haar werk met de reflectie van de ramen erop, een grappige.

In Marum zagen we schilderijen met een bijzondere twist van Roman Chaliuk, een Oekraïense schilder in opvang.

Hier in Nuis was het overkoepelende thema 'Water'. De vrolijke 'Onderwater baby' sprak dan ook tot mijn verbeelding. 

 Via het Pad kwamen we middenin Niebert aan. Hierdoor miste ik het plaatsnaambord. Gelukkig was er een andere aanduiding te vinden. 
Mooie werken van Zwannie Slagter en prachtige vilthoeden van Ineke Carolus. 

De laatste kerk, dichtbij huis, liet o.a. werken zien van Jenneke Meinders. 

In Niebert zag ik dus het werk van Zwannie Slagter. Een schilderij gemaakt op een oud stuk zeil. Zij was daar ook aanwezig en ze vertelde mij dat ze altijd wilde schilderen. Op 59-jarige leeftijd is zij een schildersopleiding gaan volgen en nu 7 jaar later exposeert zij op meerdere plekken. Het experiment voor haar was de ongewone ondergrond. Ze moest het zeil goed prepareren voordat ze het naar wens kon beschilderen. 

Ik vertelde haar dat ik bij K38 in Roden ook een werk had gezien op een zeil. Dat was ook van haar hand. Zij had zich aangesloten bij Galerie Zichtlijn, een kunstenaarscollectief dat is opgericht tijdens coronatijd. Diverse kunstenaars met diverse disciplines uit het Westerkwartier hebben zich hierbij aangesloten. 

Bij K38 in Roden hingen de werken van de Groninger kunstenaars van Zichtlijn. Vandaar o.a. een verklaring van de titel 'Crossing Borders'. Groningers die exposeren in Drenthe. Ook hier een werk van haar met als titel 'Een lange reis'. Geschilderd op een zeil van een skûtsje, met gebruikerssporen.

Deze expositie is nog te zien tot 3 augustus.  

En zo reizen we tijdens deze vakantieperiode heel wat af. Op de fiets worden we zodoende kilometervreters. En dat dan gecombineerd met verrassende bestemmingen, leuke gesprekken en een fijne beleving.

Fietstocht en doop, zomerbloemen en randen

Vorige week zaterdag maakte ik een enorme fietstocht van Amersfoort naar Vleuten. Wij moesten 's middags in Vleuten zijn, maar manlief 's morgens geruime tijd in Amersfoort. Het weerbericht was fantastisch en toen was de beslissing snel gemaakt. Ik ga fietsen van A naar V. Ongeveer 33 kilometer. Heel erg goed te doen met mijn fietservaring. Onderweg heb ik dan wat tussenstops en enkele fotomomenten.

De tocht voerde al snel na Amersfoort door een mooi natuurgebied bij Soest, Korte Duinen. Ook passeerde ik vliegveld Soesterberg waar in plaats van de landingsbaan enorme groene grasvlaktes zichtbaar waren. Een pijnpunt in de besluitvorming omtrent ruimtelijke inrichting en bestemmingen. Zoals ik er tegenaan kijk in ieder geval.

De tocht vorderde snel en ook kwam ik langs De Bilt. Voor mij erg bekend vanwege het KNMI, waar jarenlang de weerberichten vandaan kwamen.

In Utrecht kwam ik langs het Nijntje pleintje. Ach, wat schattig en leuk! Helemaal gezien de bestemming van deze tocht. Onze lieve kleine Hanna wordt de volgende dag gedoopt in Vleuten.

In een fietstunnel onder het spoor zag ik tot mijn verbazing leuke verlichting langs de wanden. Meestal is zo'n tunnel vol met graffiti en allerlei leuzen, maar nu dus niet. Prachtige florale aan en uit knipperende lampjes met een mooie reflectie in het water.

De lunch verorberde ik bij het Kanaleneiland langs de rand van het Amsterdam Rijnkanaal. Hoe stil en rustig maak ik dan zo'n foto in het drukke Utrecht.

Vlak voor Vleuten kwam ik nog door De Meern. Op de weg wit geschilderde bloemen. Telkens bij een kruising of een uitrit. Grappig om te zien.

Ik was rond tien uur vertrokken en arriveerde rond kwart voor twee. Ik trof het want in de Torenpleinkerk van Vleuten zit een carillon. Laat deze nu net bespeelt worden door de beiaardier. Mooie klassieke melodieën kwamen voorbij én het voor mij nostalgische 'In the summertime' van Mungo Jerry [1970]. Dit lied hoort bij mijn jeugd en paste fantastisch bij deze zomerse dag!

Iedereen die er moest zijn was ook om twee uur bij de kerk voor de repetitie voor de doopdienst van de volgende dag. Ik had oppasdienst met de kleine zoete Hanna. Wat heerlijk rondwandelen rond de kerk en kijken bij een jeu de boules vereniging. Gezellig met Hanna samen in de kinderwagen.

We brachten de nacht door in Woerden, mooi dichtbij Vleuten en waren zodoende zondag niet ver van plaats van happening.

Op de zondag was de prachtige doopdienst. Het was een erg mooie dienst, samen met alle geliefde familieleden. De dopeling was schattig, lief en rustig. Ook droeg ze een mooi jurkje en hele kleine snoezige sandaaltjes.

Onze tuin is een lust voor het oog. De dahlia's bloeien, dankzij een intensieve slakkenjacht en ook de hibiscusstruik laat de eerste bloeier zien. Elke keer is er weer iets nieuws dat groeit en bloeit nadat je het gezaaid of gepoot hebt.

Zo nu en dan wordt er uiteraard ook geborduurd. De blackwork randen die ik hier laat zien zijn gemaakt gedurende de laatste twee weken. De laatste met de sterren leidt mijn gedachten alweer naar het einde van het jaar, richting Kerst. Maar dat duurt nog vijf maanden, eerst nog maar even genieten van alles wat we beleven en meemaken. En van het vooruitzicht van de vakantie die ook aanstaande is.

Boekje met omslag, Nienoord 500 jaar en randjes tussendoor

Ik had laatst al mijn lapje laten zien voor de boekomslag. Vorige week heb ik het in elkaar gezet. Over het resultaat ben ik erg tevreden. Helemaal dat wat ik van verwacht had. Dit ging ook even mooi op de foto. Bij de Oleander die nu in volle bloei is en die ik in een volgend bericht wil laten zien, met al het andere moois in onze tuin.

 Al bijna 40 jaar woon ik in Leek, in Groningen. Dit jaar wordt gevierd dat Nienoord 500 jaar bestaat. Nienoord is een landgoed in Leek. Hierop o.a. Borg Nienoord, Museum Nienoord, Familiepark Nienoord, Zwemkasteel Nienoord enz enz. Heel veel op het terrein rondom de Borg en behorende bij de Kerk van Midwolde. Vanuit hier is de plaats Leek later ontstaan. Dit weekend allerlei festiviteiten. Leuk bedacht en leuk georganiseerd.

Op het binnenplein staat een groot podium waar ook veel muzikale activiteiten waren. Ik was o.a. bij het optreden van het vermaarde Rosenberg Trio. Allemaal verschillende familieleden door de jaren heen spelend op gitaar en contrabas in verschillende samenstellingen. Zeer virtuoos op gitaar. Gipsy en jazzy muziek gebaseerd op de muziek van Djungo Reinhardt. Heerlijk om naar te luisteren op een zwoele zomeravond. 

Ook kun je dan nog andere leuke foto's maken.

Borg Nienoord uitgevoerd in Lego [vanuit het LegioMuseum in Grootegast]

Mijn blackwork randjeslap vordert gestaag. Heerlijk om zo nu en dan tussendoor mee bezig te zijn.

 

Ik denk dat ik net genoeg stof heb voor alle randjes. De naald borduurt voort... met mijn hand.

 

Sprookjes

Aan het begin van het jaar berichtte ik over mijn deelname aan een sprookjesproject. Er zou een nieuw boek komen met alle sprookjes [174 stuks!!] van H.C. Andersen mét daarbij, per sprookje, een borduurwerk. Hiervoor werden borduurders uitgenodigd om een sprookje te kiezen en hierbij een borduurwerk te maken. Ik had me hiervoor aangemeld en heb uiteindelijk twee sprookjes van een borduurwerk voorzien. 

We kregen de lapjes thuis gestuurd. Ik borduurde twee sprookjes; Die van de '12 dwaallichtjes' en die van 'De zilveren schelling'. Ik maakte een moodboard voor mezelf en ging aan de slag met de borduurnaald. 

Ik vond het sprookje van de 12 dwaallichtjes best wel moeilijk omdat er zoveel verschillende elementen in benoemd werden. Uiteindelijk koos ik de voor mij aantrekkelijke objecten om te maken. Grappig detail is daarbij de skyline van de stad Groningen die ik erin verwerkt heb. De dwaallichtjes heb ik naar eigen inzicht gecreëerd. 

Dit is het eerste sprookje met daarbij de beschrijving.;

De dwaallichtjes zijn in de stad, zei het moerasvrouwtje

Het moerasvrouwtje vertelt aan de sprookjesschrijver, die op zoek is naar een nieuw sprookje, dat hij de dwaallichtjes kan vinden in de stad. In zijn zak draagt hij 6 klavertjes vier en 1 klavertje met zes blaadjes. Hierdoor heb ik mij laten inspireren.

·        De stad gaf ik weer door een skyline van Groningen te plaatsen halverwege het lapje. Een mooi lijnenspel.

·        Het vrouwtje was daarna aan de beurt. Haar plaatste ik linksvoor en borduurde haar met verschillende technieken. Voor de knopen gebruikte ik kraaltjes en voor het tasje dat ze draagt ook.

·        De klavertjes vier borduurde ik in de blackwork stijl. Het klavertje zes sproot voort uit het klavertje vier. Ik vulde het vervolgens met groen in. 

·        De dwaallichtjes zijn in verschillende gedaantes en vol vuur en vlam. Dat was nog even puzzelen, maar uiteindelijk heb ik voor deze verschillende lichtjes gekozen. 

Het tweede sprookje was veel gemakkelijker. De zilveren schelling die een rondreis maakt over de wereld. Het borduren met 'zilveren' borduurgaren was hierbij de grootste uitdaging. Ik koos voor een raster waarbij ik de draad rondom weefde met de borduurnaald. Mijn eigen portemonnee stond hierbij model voor de beurs waarin de schelling reisde. 

 

Dit is het tweede sprookje met daarbij de beschrijving; 

De zilveren schelling

Ik borduurde de zilveren schelling om de wereld omdat hij in veel landen was. Hij reisde in een beurs met de eigenaar mee, maar op een gegeven moment raakte de munt kwijt en deze ging van hand tot hand, naar verre vreemde landen. Op een gegeven moment werd hij vals genoemd en er werd een gat in hem geslagen. Ook is hij een tijdje groen geweest. Uiteindelijk krijgt hij zijn zilveren glans terug en reist via via weer terug naar zijn thuisland. Hier wordt hij na alle omzwervingen als bijzondere munt gekoesterd én hier is de zilveren schelling weer gelukkig.

Afgelopen week ontving ik het schitterende boek via de post met daarin o.a. mijn borduurwerken met de beschrijving. Ik ben er blij mee en trots op. Leuk project!

In oktober komen alle werken [174 in totaal] naar Nederland waar ze bij de borduurvereniging tentoon gesteld worden. Kan ik alle werken in het echt bewonderen.