De lente komt er aan!

Vanmorgen zag ik het gebeuren. Jip én Janneke bij het vogelhokje aan de schuur. Meestal is dit een teken dat de winter voorbij is en dat de lente er aan komt. Het vogelhokje, gemaakt door mijn vader, hangt al jaren aan de schuur. Meestal is er wel een mezenpaar dat er nestelt. Het is prachtig om te zien hoe het hele proces plaats vindt. Eerst het verkennen van het de omgeving. Dan begint het bouwen van het nest. Daarna is het een tijdje rustig en als de eieren dan uitgekomen zijn is er een constant heen en weer vliegen van vader en moeder. Met larfjes, mugjes en ander voedsel voor het kroost. 

Tot ergernis van onze kinderen geef ik het mezenpaar altijd een naam. Deze keer weer Jip en Janneke. Ook noem ik ze wel Rikkie en Slingertje. 's Winters is er vaak een roodborstje in de tuin, die ik "prins Bernhard" noem. Ach, what 's in a name?

Tot mijn grote geluk heb ik het uitvliegen al een paar keer mee mogen maken. Dit is echt een fantastisch gezicht. Vader en moeder mees luid tsjilpend op afstand om de jongen naar buiten te lokken. Die vervolgens hun kopjes verkennend buiten het hokje steken om te kijken wat er buiten allemaal gebeurd. En dan vliegen ze één voor één uit. Na afloop haal je het hokje leeg en zie je een prachtig nestje met nog wat restjes eierschalen. Soms vliegen er wel twaalf of dertien meesjes uit. Wonderlijk in zo'n klein hokje. Het is nog niet zo ver. Ze zijn in de verkennende fase. Enfin, we wachten maar af. 

Je vraagt je misschien af waarom dat blauwe bakje boven op het hokje staat. Dat is voor de poezen. Deze dieren vinden het hele gebeuren natuurlijk reuze interessant. Soms zat Minoes, onze poes, zelfs bovenop het kleine dakje. Met het bakje met stenen hoop ik dit te voorkomen. We hebben er ook wel eens een plank boven gehad met een emmer water, maar dat maakt nogal veel lawaai als dat 's avonds of 's nachts naar beneden valt.  

Zo, en nu maar weer eens aan de slag. Actie genoeg op vrijdag de 18e!