Mijn lieve moeder is op 12 november overleden. Wij zijn erg verdrietig, maar ook blij dat ze nu geen pijn meer heeft. We kunnen haar niet missen natuurlijk, maar ze leeft voort in ons en in onze herinneringen. Als zes kinderen met aanhang hebben we alles georganiseerd rond de begrafenis en de afscheidsdienst. Dat was erg mooi om dat samen te doen en het geeft een goed gevoel dat dat kon en kan. A.s. vrijdag gaan we haar begraven.
In het afgelopen weekend was er ook een Thomasviering. Deze stond in het teken van Sint Maarten - ontvangen en delen. Achteraf gezien heb ik daar al veel van mijn al reeds begonnen rouwproces in verwerkt. Het ziekteproces vorderde de afgelopen dagen in de verkeerde richting en we wisten dat het niet goed afliep. Het hart met oranje roosjes stond voor liefde en warmte. Heb je naaste lief als jezelf. Je moet immers een goed hart hebben om te kunnen delen. Dat had mijn moeder. In zeer grote mate.
Met verdriet in het hart, mijn hart welteverstaan, moet ik haar nu missen. Maar het is goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten