Zo langzamerhand komen we weer in een normaal patroon. Bijna alle huishoudelijke taken heb ik weer op me genomen en komt alles in een gewoon ritme. De oefeningen gaan gewoon door want het laatste hobbeltje moeten we nog nemen. Ik schrijf "we", omdat ik dit samen oefen met de fysiotherapeut. Het gaat de goede kant op, maar de laatste 10% zijn altijd het moeilijkst. Ik werk 6 uur op therapeutische basis en dat is ook wel fijn. Gelukkig mogen we genieten van prachtig weer. Dus tussen de bedrijven door zitten we heerlijk in de tuin.
Borduren komt momenteel niet zo veel van. Wij hadden ook nog een arbeidsintensief zakelijk klusje wat veel tijd vergde en a.s. weekend hebben we het slotconcert met de muziek. Dus drukte alom. Toch ben ik al weer een heel stuk gevorderd. Omdat het steeds kleine projectjes zijn verveelt het helemaal niet. Ik noteer alle uren om eens te zien hoe lang je nu met zo'n project bezig bent.
De vereniging "Merkwaardig" bestaat dit jaar 25 jaar. Ik kreeg de nieuwste aflevering van het blad mét een verrassing. Dit is een tijdloze agenda met allemaal afbeeldingen van borduurwerken. Een prachtig geschenk. Hierin noteer ik natuurlijk wetenswaardigheden over mijn borduurwerkjes, maar ook over andere memorabele gebeurtenissen. O.a. wanneer ik mijn nieuwe prothese heb gekregen en het nieuws dat onze DD in één keer het rijbewijs gehaald heeft. Ze was behoorlijk zenuwachtig, maar het kwam helemaal goed. Nu tuft ze dus ook regelmatig in mijn gele Ford Ka rond. We moeten er haast een agenda op na houden wie, wat en wanneer, want onze DS wil natuurlijk ook wel eens ergens heen. Ach ja, zo gaat dat. Gelukkig kan ik ook al weer fietsen, dus als de nood aan de vrouw komt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten