Onderweg naar onze tweede bestemming

Na 8 dagen vertrokken we uit Westendorf voor ons tweede deel van de vakantie. We hadden besloten om te rijden via de Grossglockner, een prachtig stuk weg over, tussen en door enorm hoge bergen. Ik wordt altijd stil van zulk enorm natuurgeweld zoals ik dat noem. Hoogtes, dieptes, haarspeldbochten, rotsen, bloemen en natuurlijk sneeuw. Wij vonden wel dat de hoeveelheid sneeuw sinds de vorige keer verminderd was, maar het is er nog steeds. Grappig sneeuw middenin de zomer. 

Onderweg gingen we natuurlijk even voor een versnapering uit de auto. In een restaurant genoten we van het uitzicht en ik ook van de aankleding van het restaurant. De lampen, kleedjes en gordijnen waren versierd met mooi borduurwerk. Leuk om een keer na te maken. Ook zag ik een stickerei over het jodelen. Grappig om te zien. 

 

Bij de gletsjer aangekomen hadden we geluk. Vanuit de verte zagen we dreigende wolken aankomen, maar het was nog helder. Terwijl wij er waren betrok de lucht binnen enkele minuten en was er niets meer te zien, alleen nog wolken en regen. Mooi en indrukwekkend om te zien. Reeds drie keer heb ik het nu gezien. 

Zo rond half vijf 's middags arriveerden we aan de grens van Oostenrijk en Italië. Onderaan de berg welteverstaan. Om bij ons hotel te kunnen komen moesten we 1000 meter stijgen naar een hoogte van 1530 meter. Via vele bochten bereikten we uiteindelijk onze bestemming. Gelegen aan de grens, net in Italië. In Oostenrijk heet het de "Nassfeldpass" en in Italië heet het "Passo Promolla". 

Als we de weg vervolgen de volgende dag neem je 150 bochten [ja, DH heeft ze allemaal geteld] om aan de andere kant weer onderaan de berg te komen. Weer indrukwekkend om te zien allemaal. Voorlopig vermaken we ons wel op dit tweelandenpunt, in Italië.