Lezen, freubelen en eten

Gisteren kreeg ik zin om naast het borduren eens even wat mooie bloemen te gaan maken. Ik had nog steeds het artikel in mijn hoofd van Het Dagblad van het Noorden over de workshop van de te maken bloemen. Kerstachtige stofjes bij elkaar gezocht en maar aan de freubel. Het effect is erg leuk, alleen moet e.e.a. wel iets kleiner. Al doende leert men. Het resultaat is wel grappig vind ik zelf. Ik maakte er eerst twee, wellicht komen er nog wat bloemen bij, voor een boeket zijn er wel wat meer nodig denk ik. 

Voor het symbolisch bloemstuk in de kerk hadden we schapenwol nodig. Ja, hoe kom je daar aan rond deze tijd van het jaar? In Lettelbert zit Saartjes wolatelier en daar ben ik geweest. Een prachtige werkruimte met allemaal mooi werkstukken. En wol in overvloed. Er wordt daar gevild met de wol en daar worden weer prachtige werkstukken van gemaakt. Ik heb mij ingeschreven voor de nieuwsbrief met daarin t.z.t. workshops. Het lijkt mij leuk om eens te gaan vilten. Ik heb het nog nooit gedaan en in groepsverband vind ik het leuker dan dat je alles alleen moet uitvinden via internet. Dus in afwachting van. We maakten in ieder geval een mooi bloemstuk met Meranowol. 

Van Patricia Scanlan las ik "Het fotoboek". Een familiegeschiedenis die aan het licht komt n.a.v. een fotoboek met foto's. Drie generaties worden er beschreven. Het begin is even lastig, maar dan is het fijn lezen. 

Bij alle supermarkten krijg je tegenwoordig magazines met allerlei recepten. Hierin stond een recept met macaroni in een stoofpannetje. Dat leek me net een geschikt recept voor de zondag. 

Het resultaat zag er spectaculair uit, maar wij vonden het allen een beetje laf. Terwijl ik er wel kruiden in gedaan had. Het was wel lekker, maar of het voor herhaling vatbaar is? In ieder geval, niet geschoten is altijd mis. 

Ik ben niet helemaal fit, dus we doen het lekker rustig aan. Eens zien hoe zich dit verder ontwikkeld. Fijn is het niet in ieder geval.