Op de laatste dag van augustus gingen we met vier zussen op pad. Eén keer per jaar hebben we een gezamenlijk uitje met z'n vieren. Dit jaar was Dordrecht onze bestemming.
Even na negenen vertrokken we met de trein uit Groningen richting Dordrecht. Het uiteindelijke doel was het onderwijsmuseum. Hier is een prachtige tentoonstelling "Van het naadje en de kous".
Het handwerkonderwijs op de lagere school is hier schitterend verbeeldt. Diverse handwerktechnieken komen aan bod en worden hier getoond. Je doorloopt de tentoonstelling op leeftijd. Dus van eenvoudig tot heel gevorderd. E.e.a. geëtaleerd met de diverse werkjes, heel herkenbaar voor ons allen.
 |
| Onze moeder breide voor iedereen sokken in allerlei kleuren, soorten en maten. Deze kniekousen breide ze meestal in een ecru kleur. Hier dus in het oranje/bruin. |
Naast getoonde werkjes, ook de materialen en de schoolvoorbeelden. Het blijft ten slotte een onderwijsmuseum.
In de centrale ruimte is er gelegenheid om zelf ook aan de slag te gaan. Daar wij allen kinderen zijn van onze [handwerk]moeder en het handwerken natuurlijk ook geleerd hebben op school, hebben ook wij vieren even gewerkt aan een aanwezig handwerk. Grappig en leuk om even te doen.
Naast de handwerkles op school is er ook een permanente tentoonstelling van het onderwijs op school door de jaren heen. Ook zeer herkenbaar en leuk om te zien.
Nadien struinden wij nog wat door Dordrecht en rond kwart voor zeven vertrokken wij, moe maar zeer voldaan, weer richting het Noorden met de trein. Gelukkig zaten we weer in een vierzit zodat we nog mooi door konden praten over van alles en nog wat.
Voor iedereen een aanrader dit onderwijsmuseum.
Wat een leuke tentoonstelling. Wij hebben van onze moeder ook nog diverse schoolprojectjes uit de jaren 20.
BeantwoordenVerwijderenToen werd er nog wat geleerd op school. Onze kinderen kunnen niet eens meer met naald en draad werken. Een verarming vind ik.