Hulst, fietsongeluk en verjaardag

Onlangs zag ik bij het tuincentrum een schattig hulstboompje. Omdat ik dol ben op hulst heb ik mijzelf daar mee verwend. Hij staat bij de voordeur en elke keer als ik nu thuiskom lijkt het al een beetje kerst, want hulst wordt bij mij geassocieerd met kerst. Nog vier weken te gaan dan is het zover. Leuke tijd. 

Afgelopen dinsdag had ik de schrik aardig te pakken. Ik fietste op het fietspad en haalde daar iemand in. Helaas voor mij, sloeg deze persoon plotseling linksaf waardoor ik bovenop hem knalde. Met fiets en al ondersteboven en daar lag ik. We waren in de buurt van de huisarts en gelukkig was er een vriendelijke mevrouw in de buurt die mij daarheen bracht. Met wondjes en kneuzing over mijn hele rechterkant en de schouder uit de kom werd ik huiswaarts gebracht door manlief. Gelukkig niets gebroken, maar wel diverse kwetsuren. Vanaf dinsdag ben ik dus al aan huis gekluisterd met de opdracht om zo weinig mogelijk uit te voeren. Nu is dat heel lastig, maar gelukkig kijk ik een leuke Netflixserie en heb ik leuke lectuur. Na bijna een week gaat het iets beter, maar fijn is absoluut nog anders. Enfin, het is wat het is. Morgen naar de fysiotherapeut. Zo heb je zo maar wat, ben er klaar mee. 

Naast het zure ook nog zoet. Op 22 november vierden mijn DH en ik onze trouwverjaardag. Wij werden verblijd met kleine persoonlijke cadeautjes, prachtige kaartjes en ik met een fantastische bos rozen. Elk nadeel heeft ook een voordeel, in dit verband kan ik nu dus de hele dag genieten van de rozen! 

Op naar de 35... en dat borduren komt ook wel weer!