Naar Amsterdam deel 1

Op een mooie zomerse dag in juni gingen wij naar Amsterdam. Hier was van alles dat ons interesseerde en we besloten om het met een fietstocht te combineren.

's Morgens in de vroegte vertrokken wij met auto en fietsen richting Muiderberg. We hadden besloten om daar de auto neer te zetten en op fiets naar de hoofdstad te fietsen. Het was heerlijk fietsweer dus dat kwam prima uit. 

Tijdens de fietstocht zagen we het kasteel van Muiden al in de verte opdoemen. Ook daar zijn landerijen met weides, water en uitzichten. Hier dus op het bekende kasteel. Aan de kant van het fietspad waar je een leuk uitzicht had had men een leuk vierkant geplaatst waardoor je een leuke foto kunt maken. Dat heb ik dus gedaan. 

Via de dijk door een prachtig natuurgebied langs het water, waar je alleen tussen maart en oktober langs mag fietsen, kwamen we rond het middaguur in de hoofdstad aan.

Eén van de doelen was bezoek aan het Amsterdam Museum alwaar een leuke interessante expositie is over het borduren 'Continue this thread'. Dit museum is gevestigd in de Hermitage, gelegen aan de Amstel. Later in de week las ik over de naam van dit museum. Per september gaat het H'ART museum heten. Alles is aan verandering onderhevig. Maar nu heet het nog zoals het heet. 

Zoals de titel al doet vermoeden is de draad uit het verleden de brug naar de toekomst. De draad die als het ware wordt doorgegeven naar de toekomst steeds vanuit een ander gezichtspunt wordt verwerkt en gebruikt. Draden die verbinden, die doen verwerken en die persoonlijke nieuwe werken creëren.

Diverse oude en nieuwe borduurkunstwerken laten zien dat in verleden en heden naald en draad gebruikt worden voor de totstandkoming van de diverse installaties. De digitale, maar ook tastbare lens wordt gericht op het ambacht zodat het niet verloren gaat.

Aandacht voor ‘Steken die luid spreken’; toegepast handwerk dat door jaren heen toegepast is bij ideologieën en visies.  Zoals een geborduurd protest tegen slavernij, de banner in de ‘Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht’ en recent bij het The Pussyhat Project. Op de barricaden! 

Handwerken verbindt mensen, culturen en generaties. Het handwerken is bijna therapeutisch en zorgt voor verbinding binnen de handwerkgroepen die over de hele wereld ontstaan. Als het ware een netwerk van draden.

Wat mij raakte was een geborduurd beddensprei van een Marokkaanse moeder. Ze borduurde het namelijk in de jaren zeventig om gezondheid, voorspoed en vruchtbaarheid te vragen voor de toekomst. Het wit staat voor puurheid, het groen voor hoop. 

Soms moet je erg goed kijken en meestal loop ik dan vaak voor een tweede keer langs de objecten. En deze keer was ik ook wel blij dat ik dat gedaan heb. Bijna gemist, maar nu zag ik een grote kast met lades. Hierin allerlei oude borduurwerken. O.a. een merklap uit 1665. Volgens mij de oudste die ik ook gezien heb. 

Een interessante kleine expositie om te bekijken. Leuk om te zien; oude, relatief jonge én nieuwe handwerken, vaak met een boodschap.