Sprookje en baby slaapt heerlijk onder het laken van haar vader

Het sprookje is gereed! Het vergde heel wat denkwerk, support van mijn partner en leuke borduurtijd. Maar vandaag is het af én verstuurd. Onderweg naar Denemarken. Voor het boek werd ons gevraagd om een korte beschrijving te geven. Dit was mijn beschrijving; 

'Denemarken, voor ons een mooi vakantieland. Uit het sprookje koos ik vier woorden ter inspiratie; het moerasvrouwtje, voor de stad een skyline, 6 klavertjes vier, 1 klavertje zes in blackwork en de 12 dwaallichtjes, vol vuur en vlam. Sprookjesachtige en prachtige uitdaging met vele borduursteken!'

In totaal zijn er 190 sprookjes + borduurwerken en ik denk dat het wel een heel dik boek wordt met al die verhalen. Helaas mag ik mijn werkstuk nog niet laten zien. Pas als het boek na 1 april gepubliceerd is, mag ik het showen. 

H.C. Andersen is wel een heel bekende sprookjesschrijver. Afkomstig uit Odense in Denemarken. Op het wereldwijde web vond ik een aantal aardige plaatjes.

HC Andersen

Het meisje met de zwavelstokjes

Onze lieve kleine groeit als kool en slaapt verrukkelijk onder het laken dat ik destijds maakte, en in gebruik nam, vandaag 33 jaar geleden, voor haar vader, onze zoon. 

Schattig om te zien 😻 

.

Helaas wordt ik geteisterd door het koortslipvirus. Dat houdt in dat ik haar niet in levende lijve kan zien. Balen uiteraard. Maar er zijn prachtige foto's en het virus gaat weer over. 

Zijn trouwjurken ook sprookjesachtig?

Zo nu en dan hebben we een uitje met de vier gezusters! Zo ook gisteren, vrijdag 17 januari. De bestemming was o.a. het Fries Museum in Leeuwarden. Een prachtig museum met een mooie tentoonstelling 'Ja ik wil'. 

Zo rond het middaguur waren we in de hoofdstad van Friesland. Eerst samen lunchen in een mooi oud restaurant, 'de Walrus'. Gezellig eten en praten.

Na de lunch stond het museumbezoek gepland. Het was druk en er waren vooral veel vrouwen! Het 'Say yes to the dress' gevoel, kwam meteen boven. Een tv programma over aanstaande bruiden die met hun gevolg een trouwjurk kopen in een bruidsmodezaak. Ook dacht ik meteen aan mijn eigen jurk die door mijn moeder genaaid is en aan het tijdschrift 'Bruid en bruidegom' waarvan ik het eerste nummer nog bewaard heb. Het tijdschrift, met veel feitjes en weetjes over trouwjurken en alles wat met een trouwerij te maken heeft. Het magazine bestaat nog steeds! 

De tentoonstelling startte met een oude trouwjurk en zo liep er een tijdlijn door de hele expositie. Met interessante weetjes en feiten van vroeger en nu. Naast details over de jurk; van welke stof deze gemaakt was, waar de jurk vandaan kwam en uit welk jaar deze komt,  stond er ook bij elke jurk een tekstje wie de bruid was, met wie ze getrouwd was en de verdere levensloop van het paar. Soms ook met foto van het paar en soms ook met bizarre wetenswaardigheden. 

Heel veel trouwjurken waren er te zien. Zoveel, dat ik er een paar op de foto gezet heb. 

Trouwkostuum van Isabella Stinstra uit 1782 van zijde en linnen

Trouwjurk van wol en biljartlaken uit 1947. Een zwart wollen jurkje van oma wordt met het groen van het biljartlaken, omgetoverd tot bruidsjurk. Opa's hoed wordt vermaakt tot bijpassende hoedje.  

Tweedelige trouwjapon in 1896 gedragen. Vaak werden japonnen vermaakt tot een jurk die je nog in het gewone dagelijkse leven kon dragen, maar door de 'schapenboutmouwen' was dit nauwelijks geschikt. 

Prachtige accessoire in de vorm van witte leren handschoenen met mooi versiering. 

In naoorlogse tijden werd de vindingrijkheid op de proef gesteld. Deze trouwjurk van katoen werd gemaakt van de gordijnen van het hemelbed. 

Onderdeel van het geheel was in een zaal een nagebootst atelier van Claes Iversen, een in Nederland wonende ontwerper van Deense afkomst. Dit was leuk om te zien en te bekijken omdat je, het hele proces van hoe een jurk tot stand komt, kon zien. Het ontwerp, de patroondelen, de proeflapjes met steekjes en of kraaltjes, de stoffen en het uiteindelijke resultaat. Mooi om te zien. 

In dezelfde ruimte kon je ook van houten onderdelen zelf een japon maken en dan een foto maken. Dat doen we uiteraard ook als zuskes. Met dit resultaat.

In de laatste ruimte de meer hedendaagse trouwjurk en ontwerpen van befaamde couturiers. Een trouwjurk van o.a. Vanessa [Conny van Breukhoven], Anouk, en als slotstuk DE JURK van MAXIMA.

Ook in deze ruimte de trouwjurk van Zeeman [2016], te koop voor € 29,95.

Ten slotte laat ik nog de voor mij een mooie ...

... én de allermooiste  jurk van Frans Govers zien! 

Met het hoofd vol van alle jurken en informatie keerden we huiswaarts. Een leuk en boeiend bezoek mét leuk gezelschap!

Het antwoord op de gestelde vraag bovenaan dit bericht is volmondig:

JA  

Sprookjesachtig borduren

In november zag ik op Facebook een oproep. Een bericht omtrent de sprookjes van H.C. Andersen. De Deense sprookjesschrijver met bekende sprookjes als; De nieuwe kleren van de keizer, Het meisje met de zwavelstokjes, Het lelijke eendje, De prinses op de erwt... en nog héél véél meer.

Deze uitdaging leek mij erg leuk en ik besloot te reageren op het bericht. De correspondentie verliep vlot nadat het contact tot stand gekomen was. Er waren nog enkele sprookjes waar ik uit kon kiezen en ik had al snel iets gevonden waar ik iets over kon maken. Het is het sprookje van 'De Dwaallichtjes' geworden. Een tamelijk onbekend sprookje voor mij, maar ik zag al wel gelijk wat steekwoorden waar ik over kon gaan nadenken.

Na mijn aanmelding kreeg ik al snel een envelop met twee stukken stramien opgestuurd. Ik maakte een keuze en maakte een moodboard van de vier woorden waar ik wat mee wilde. Het zijn uiteraard dwaallichtjes, maar ook moerasvrouwtje, klavertjes en stad. Dit bord was flink gevuld en dan moet je keuzes gaan maken. De raderen gaan draaien in het hoofd. De voorbereiding is vaak al net zo veel als de uitvoering. 

Ik begon met de stad. Ik wilde een skyline op het doek maken, want de dwaallichtjes bevinden zich immers boven de stad. 

Op de voorgrond wilde ik dan het moerasvrouwtje plaatsen. Met mooie kralenknoopjes en een zwart verzameltasje in de handen. 

Al gaandeweg ontstaat het borduurwerk. Leuk om te bedenken en uit te voeren. Ik begon vorige week met het borduren. Enige tijdsdruk zit er wel op, want het moet voor 28 januari verzonden worden. Het gaat lukken! Wordt vervolgd. Gaat vast lukken met op de achtergrond of muziek van de radio of het schaatsen op de tv. 

Flower to the power en Ode aan de natuur

In de vakantie heb ik nog twee exposities bezocht. Allebei in de buurt en leuk en interessant om te bekijken tijdens de donkere dagen.

De eerste was in het Drents museum De Buitenplaats in Eelde. In een prachtig gebouw is daar de tentoonstelling 'Flower to the Power'. Dit gaat dus over bloemen in de Art Nouveau periode rond 1900. De natuur is voor deze stroming de grootste inspiratiebron. Niet alleen op schilderijen, maar ook op tapijten, meubels, behang enz. Tevens was het erg leuk omdat Eelde en bloemen ook een match hebben. Een keer per jaar is er namelijk een bloemencorso. Dit is sinds 1956 een jaarlijks terugkerend evenement. De bloemenveiling is sinds 1978 zelfs verplaatst van Groningen naar Eelde. Het in het noorden bekende bloemencorso staat inmiddels zelfs op de lijst van Immaterieel Erfgoed in Nederland. 

Dit past dus uitermate bij de expositie. Veel was er te zien. Helemaal interessant omdat de betekenis van de bloemen erbij betrokken wordt. De kunstenaars vinden de bloementaal erg interessant en inspirerend. Uiteraard maakte ik een aantal foto's. 

Een deel van een schilderij met veldbloemen in een bijzondere setting

Bespanningsstoffen met bloemen en vlinders

Schetsen van sneeuwklokjes en dotterbloemen op papier

Zwart kunstzijden hesje met borduursel

Tekening voor een kleurig tapijt

Een hedendaags werk geïnspireerd door de art nouveau. Dit is een linosnede met paardebloem en hommel. 

De tweede was in een oude school in Roden, K38. Hier wordt een podium gecreëerd voor veel kunstenaars met werken die betrekking hebben op een bepaald thema. 

Deze keer dus 'Ode aan de natuur'. De aantrekkingskracht tussen kunst en natuur. Heel divers qua uitvoering. De volgende werken spraken tot mijn verbeelding. 
 

Mooie bloemen van Gwendolyn van Essen, waterverf met pentekening

 Veel groen op de schilderijen van Christiaan Afman. De ruige en groene landschappen van Ierland zijn hier prachtig weergegeven. 

Vanwege het mooie kralenwerk sprak dit werk mij aan. Helaas kan ik de titel niet terug vinden. 

Heel vaak ga ik even naar de oude school, nu K38 genoemd. De tentoonstelling is zichtbaar in twee oude klaslokalen en duurt vaak drie weken. Zo kun je dus vaak iets bekijken als het thema je aanspreekt. Kleinschalig en vaak verrassend. Naast tentoonstellingen worden er ook allerlei cursussen en workshops gegeven. Een prachtig kunstencentrum. 

Maar de vakantie is voorbij, dus terug in het ritme van de dagelijkse werkelijkheid. 

Kerststallen, engelen, Komebukuro tas en 2025

In de krant stond een heel verhaal over een mevrouw die kerststallen verzamelt. Zij heeft er al 300 stuks. Elk jaar worden ze tentoon gesteld in de Willibrorduskerk in Ter Apel. Dat is een hele grote kerk en er passen dus ook veel stallen, groot en klein, in.

Ik wilde ze al jaren zien, maar meestal waren we druk of met vakantie. Dit jaar bleven we thuis. Een mooie gelegenheid om alle stallen te gaan bekijken. Je moet er wel even voor rijden, want ze bevinden zich in Ter Apel. Maar als je daar dan bent, kijk je je ogen uit. Ik bekeek heel veel diverse exemplaren en zette enkele op de foto. 

Palestijnse kerststal

De stal in de rots

De Napolitaanse kerststal

Kersttafereel gemaakt door Palestijnse vluchtelingen met originele kleding. 

Een van de weinige kerststallen op doek. Ik denk dat de meeste quilts bewaard blijven in huiselijke kring. 

Mooi uitgesneden in hout

Waar ik me op concentreerde waren de engelen. Deze zijn meestal boven de kerststal te zien. Vaak heeft de engel een wit lint in de hand waarop staat 'Gloria in Excelsis Deo' wat betekent: 'Ere zij God in de Hoge'. De engel heeft vaak een lichtblauw kleed aan met verschillende variaties uiteraard. Van enkele van mijn foto's maakte ik collages. 

Thuis had ik ook nog twee engelen op de foto gezet omringd door hulstblaadjes. Maakten vast ook deel uit van een stal, maar ik kocht deze twee omdat ik ze mooi vindt. 

Na het bezoek aan de kerk, ging ik naar het Museum Klooster Ter Apel, ook in de gelijknamige plaats. Hier was ook een mooie kerststal [met engel] en een tentoonstelling van Hedy en Johan Abeling 'Licht en verstilling'. 

Het licht en de verstilling was diffuus bij de schilderijen van Johan Abeling. De verstilling en het licht waren mooi bij de kunstwerken [van steengoedklei] van Hedy Abeling. 

Na de rondwandeling in het klooster, was er ook even een klein rustmoment. Ik hoorde vooral voetstappen....

In 2022 waren we een weekend weg met de Freubelfreules. Hier gingen we sashiko borduren en het uiteindelijke resultaat zou een Japans rijsttas [een komebukuro] gaan worden. Ik borduurde destijds 5 lapjes, maar maakte het niet af. Zo in de deze eindtijd van het jaar 2024, bedacht ik de manier waarop ik het kon afmaken. Je hebt nl. 5 vierkanten nodig, maar mijn lapjes waren wat verschillend van afmeting. Gelukkig had ik genoeg stof en bedacht en maakte er een paar lapjes bij. Omdat het kersttijd was, maakte ik er, met een beetje verbeelding, een kerstboom, hulstbladeren en wat extra ballen bij.

Nu was ik in staat om er gelijke vierkanten van te maken. Hierna kwam de rode stof eromheen. 

Deze naaide ik aan elkaar en uiteindelijk krijg je een tas. Van andere stof maakte ik van 5 vierkanten een binnentas. Er bovenop maakte ik 4 tunnels voor een lint of een koord. In mijn geval eerst een lint, omdat ik nog geen koord heb. Maar het effect vind ik eigenlijk ook wel leuk, alleen weet ik niet of zo'n teer lint wel heel praktisch is. Ik ga het zien en merken. 

Ik ben blij en trots op mijn komebukuro tas! Het nieuwe jaar wacht met nieuwe freubel uitdagingen. Ik wens iedereen het beste voor het jubeljaar 2025 mét mooie momenten. Hoe divers die zijn gaan we wel weer merken, maar dat komt vast goed.