Ambach in beeld festival

Van mijn schoondochter kreeg ik een leuke tip voor een uitje; Het Ambacht in beeld Festival in Amsterdam. Het viel in het weekend dat we vrij waren en toen ik op de website keek, leek het mij leuk om te bezoeken. Ook kon je je aanmelden voor een workshop. Ik meldde me aan voor het botanisch borduren. Wat het ging worden? Ik zou het wel ervaren.

We besloten om met de trein te gaan. De reis verliep voorspoedig en het Centraal Station ligt tegenover het NDSM terrein. Je vaart er gratis met de pont naartoe. Heerlijk ook even op het water.

Het festival was dus bij en in het NDSM gebouw. NDSM staat voor de Nederlandse Dok en Scheepsbouw Maatschappij. Waar al lang niets meer met schepen gedaan wordt. De voormalige werf is nu een moderne hub geworden. Het ligt aan het IJ. Ja, daar waar ook het prachtige SAIL Amsterdam altijd is. 

Kleurig versierde stenen, Johan Cruijff en, op de achtergrond links, de banner van het festival. De hand die altijd gebruikt wordt bij eigenlijk elk ambacht.  

De enorm grote loods is gevuld met heel veel diverse ambachten. Vaak werden er ook workshops gegeven. Er was van alles te zien. Muziekinstrumentenmakers, houtbewerkers, borduursters, naaisters, schrijvers, knipkunstenaars, timmerlieden, wevers, kortom van alles wat leuk is én ambachtelijk. Ik sloot me aan bij het botanisch borduren.

De workshopleidster had botanisch geverfde lapjes voorbereid en lapjes met verschillende steken. Ook lagen er potten met wol, garen en kralen. Hiermee kon je goed uit de voeten. Je mocht het zelf bedenken en ik raakte al snel geïnspireerd door de kleuren paars en geel. Deze zag ik ook op het lapje. Anderhalf uur mochten we bezig gaan. Heerlijk zitten freubelen met nog een aantal anderen deelnemers. Het resultaat is leuk en ik ga het zeker nog verder zelf bewerken.

We struinden nog wat rond in en om de loods. En er was veel belangstelling voor alle ambachten. Een jaarlijks terugkerend evenement. Als het even kan ga ik volgend jaar weer. 

De terugreis ging in omgekeerde richting weer met de pont. We voeren nog langs een BOTEL boot. 'Hotel de botel' dacht ik meteen aan. En eigenlijk klopt dat ook, het is gewoon een hotel op een boot. Zelfs in de letters zijn kamers. Verder behoorlijk veel scheepvaart en veel heen en weer varende ponten. Met heel veel mensen erop.

Met een afsluitend etentje in Assen besloten we een erg leuke en gezellige dag!

Randjes

In de vakantie borduurde ik een mooi randje. Hierbij de foto. 

De lap met randjes is verder uitgebreid met een heel persoonlijk tintje. Drie randjes waarin lief en leed, verdriet en vreugde een plek vonden. De randen heb ik zelf ontworpen en bedacht. 

De eerste rand bestaat uit harten en kruizen. Harten vanwege de blijde gebeurtenissen in de afgelopen maanden. Vreugde met in de harten V's voor vreugde hierover. Erboven en eronder een kruis met de gedachte aan een 'L' voor Leed. Aan het zware dat er vooral ook is in het leven. 

Bij het volgende randje de letters 'Y' en 'H', voor de voor ons bekende namen in de familie. In verschillende richtingen geplaatst. 

Het laatste randje is er eentje met klavertjes. Deze staan symbool voor geluk, hoop, vertrouwen en liefde. De vier blaadjes van het klavertje vier vertegenwoordigen deze betekenissen. Maar ook voor de vier natuurelementen [aarde, vuur, lucht en water] én de vier windstreken. Vanwege de zeldzaamheid van het plantje met vier blaadjes en de symbolische waarde van het getal vier, wordt het al eeuwenlang beschouwd als een krachtige geluksbrenger. Maar met mijn borduurnaald kan ik alles borduren wat ik wil, dus zo de klavervier nog krachtiger maken door de veelheid ervan. Ook kun je er nog weer de letters 'L' en 'V' in zien. 

Ten slotte een toevalligheid vanwege het kleurverloop blauw en rood. Blauw voor trouw  💙 en rood voor de liefde  ❤️. Alles hangt immers met elkaar samen. 

Familiequiltje

Sinds 2011 ben ik bezig met blogberichten. Hier dacht ik aan toen ik foto's zag die ik in 2010 gemaakt had. Ik kwam toen foto's tegen van een familiequilt die we als familie, samen gemaakt hebben.

Mijn zus en zwager waren destijds, in 2010, 25 jaar getrouwd en we hadden de gewoonte om dan iets voor het jubilerende paar te maken. Deze keer was dat een quiltje met daarop allerlei taferelen die te maken hadden met hun leven.

Zij hebben/hadden als hobby het houden van schapen. In de herfst kwamen de schapen in de grote schuur die bij hun huis is. In het voorjaar was het dan de kraamkamer voor de lammetjes. Vaak gingen we daar even heen met de kinderen om te kijken bij het dierenspul.  Mijn zus heeft ook een hele verzameling met schapen, zoals beeldjes, serviezen, afbeeldingen, kortom heel veel objecten. De schapen zijn allemaal verkocht maar de verzameling bestaat nog wel en ook de samengestelde familiequilt is er ook nog.

Per gezin konden er lapjes gemaakt worden en mijn andere zus en ik hebben ze allemaal aan elkaar gefabriceerd. Alle lapjes hadden dus betrekking op het leven dat ze samen hadden. Zo leuk welke eigen interpretatie aan de lapjes gegeven wordt. Uiteraard zijn er veel schapen en lammetjes te zien.

Voor het hart van de lap, heb ik een schaap gefabriceerd. De jaartallen en de namen moesten er op komen. Ook heb ik nog speciale stofjes met schaapjes erop gekocht. Uiteraard moest er ook blauw in verwerkt worden, want blauw is haar lievelingskleur. 

Als je  de foto's weer terug ziet word je weer blij. Dat we dat toen met elkaar gedaan hebben was superleuk. Ook vond ik het leuk om dit te laten zien. Helemaal nu de familiebanden nog steviger aangeknoopt worden. Gezien het verdriet, naast de vreugde, die er ook is. Dierbare herinneringen... 

 

Poezen 8 jaar, rommelmarkt, open monumentendag en baby geboren

Onze poezen zijn 8 jaar geworden. Ik had vorig jaar een '8' gemaakt en die combineerde ik met een foto van de jarige sch[k]atjes!

Zo een keer in het jaar is het rommelmarkt bij de kerk in Leek. Dat is altijd een prachtige rommelmarkt en supergezellig. Omdat ik ook al bijna 40 jaar in het dorp Leek woon, ben ik daar ook al vaak geweest. Dan ken je dus ook veel Leeksters die je soms onlangs zag en soms al jaren geleden. Zo ook gisteren, zaterdag. Omdat ik al veel heb, schaf ik niet zoveel aan, maar dit schattige portemonneetje kon ik toch niet laten liggen. Voor 10 cent was ik de nieuwe eigenaar. 

Ook was het open monumentendag en 's middags zijn we naar de Cazemierboerderij in Tolbert geweest. Dat is een dorpshuis, maar ook een museum. Deze keer was het thema 'wie wat bewaart heeft wat'. Welnu, dat slaat ook op onze familie dus leek het ons leuk om te gaan kijken.

De tentoonstelling was erg leuk om te zien. Veel tractoren, auto's en kinderserviesjes. Maar ook een tocht naar ons familieverleden. Er was naaigerei m.b.t. breien. Een herinnering aan mijn moeder. Diverse gebreide sokken waren er te zien en precies zoals zij deed, werden er enkele getoond in klompjes. Mijn moeder breide dan ook kniekousen en deze kregen alle kleinkinderen dan ook in klompjes.

Op de bovenste etage waren heel veel duimstokken te zien. Een verzameling waar je u tegen zegt. Korte, lange, kleine, grote, allerlei meetinstrumenten. Een herinnering aan mijn vader, die vroeger timmerman was en in een zijvakje van zijn broek een duimstok droeg. Prachtig om te zien. De expositie was voor het laatst en alles werd opgeruimd. Ook de eigenaar van de duimstokken spraken wij. Onlangs gaven wij onze zoon een duimstok met de naam 'Jasper' erop. Deze man vertelde ons dat de fabriek Jasper heet. Hoe toevallig is dat nu weer! En mijn vader gebruikte de duimstok bij alles wat hij gemaakt heeft, en dat is nogal wat!

Toen we naar de uitgang liepen zag ik nog een Singer naaimachine met daarnaast enkele Marions. Hét zelf-maak-naai-blad van mijn moeder. Wat heeft ze hier veel uit gemaakt voor ons. Leuke herinneringen komen dan boven drijven.

Het babyborduren is zo nu en dan aan de orde. Er is een jongetje geboren in Korea. Een neefje van onze kleindochter. Binnenkort gaat ze met haar vader en moeder op bezoek in Korea. Dan moet er even een Nederlands borduurtje mee in de koffer. Ik zocht en vond iets op Pinterest. E.e.a. combineer ik dan, ik bedenk er iets bij en dan heb je een schattig leuk presentje. In de opening Borduurde ik zijn Koreaanse naam.

Een mooi weekend met van alles te doen!

 

Heerlijk lezen

Momenteel ben ik veel in de leesstemming. Heerlijk lezen en je verliezen in mooie boeken.

In de vakantie was ik begonnen in het boek van Lars Mytting, 'de Zusterklokken'. Het begin van het verhaal speelt zich af in Noorwegen zo rond 1830. Het is mythisch en de omstandigheden zijn bar te noemen. Het gaat over een tweeling die in het verleden prachtig kon weven. N.a.v. hun dood heeft de vader twee kerkklokken laten maken die in een staafkerk komen te hangen. Door een toeval, vooropgezet door de schrijver natuurlijk, krijgt het verhaal een buitenlandse wending gedurende het verhaal in deel een, die later heel belangrijk blijkt. 

Aanvankelijk moest ik wel even in het verhaal komen. Soms is het wat vreemd geschreven, maar later kom je er dan achter waarom dat is. Het eindigt ook wat apart, maar dan kom ik er achter dat dit boek het eerste deel is van een trilogie.

 

Ik heb deel 2 en 3 besteld bij de bibliotheek en die waren er ook al snel. Dus mooi verder met de verhalen. Het tweede deel het 'het Zustertapijt' en deel drie 'de Hellenacht' borduren verder en gaan terug naar de basis, de weefsels van de zussen, klokken en de staafkerk en alles wat ermee samenhangt. 

Het volgende leesboek dat ik erg mooi vond om te lezen is van Glendy Vanderah. Het heet 'Waar het woud de sterren raakt'. Het is haar debuutroman, geschreven in 2019 en het is hartverwarmend. Mooi om te lezen hoe het verhaal zich ontwikkelt. Ik vind de titel al erg mooi. Je kunt je er van alles bij voorstellen. Uiteindelijk is de aanleiding wel erg wrang én pittig, maar de manier waarop het beschreven is en hoe het eindigt maakt dat je ermee kunt leven. 

Op de voorkant staat 'Dit is een ongelooflijk origineel, vindingrijk en wonderbaarlijk verhaal'. En dat is het. 

Momenteel is er op mijn werk een goed doel waar we geld voor inzamelen. De stichting heet 'Het vergeten kind'. Hier moest ik meteen aan denken toen ik het laatste gedeelte las. 

Er is al een vervolg geschreven, maar dat is nog niet in de bibliotheek. Maar ook dat spreekt al tot de verbeelding, 'The light through the leaves'. Als ik nog even verder struin op het internet is er ook al een derde boek van haar 'The oceanography of the moon'. Ik moet het nog maar even afwachten wanneer er een vertaling komt en wanneer het in de bibliotheek komt. 

Draaiorgels

In onze woonplaats is dit jaar heel veel te doen. Veel wat te maken heeft met het 500-jarige bestaan van Borg Nienoord. 

Langs de kant van de weg zie je dan borden met daarop evenementen. Zo ook het draaiorgelfestival op zondag 25 augustus. Een draaiorgel is een automatisch spelend orgel waarbij het geluid uit de pijpen komt. Hiernaast zijn er ook vaak elementen van slagwerk te zien. Vroeger werd er ook met de hand gedraaid, tegenwoordig gaat het, vooral bij de grotere orgels, automatisch. 

Ze kwamen overal vandaan, zelfs eentje uit Berlijn. 

E.e.a. vond plaats op het borgenterrein. In het begin van de middag gingen we kijken. Het was daar gezellig druk. Er waren veel mensen op de been om te kijken en te luisteren. De orgels waren prachtig opgesteld en zaten elkaar dus niet in de weg. Er waren 10 draaiorgels te zien en te horen. Op de prachtige kleurrijke orgels is veel te zien. Ornamenten, florale elementen, vaak een aantal figuren zoals een dirigent en muzikanten en uiteraard de naam van het orgel en/of de plaats waar deze vandaan komt. De deuntjes zijn overwegend zeer luid en betreft veelal bekende liedjes. Bij verschillende orgels maakte ik foto's van de vrouwelijke muzikanten en van leuke ornamenten. Ik maakte hier collages van. 

We fietsten langs alle orgels en kwamen uiteraard diverse bekenden tegen. Gezellig. Vanwege het goede weer ook was het een geslaagd evenement en het zorgde voor veel reuring, zowel qua geluid als het op de been brengen van veel mensen. Het was ook leuk om te zien zo op het mooie borgterrein.