Momenteel ben ik veel in de leesstemming. Heerlijk lezen en je verliezen in mooie boeken.
In de vakantie was ik begonnen in het boek van Lars Mytting, 'de Zusterklokken'. Het begin van het verhaal speelt zich af in Noorwegen zo rond 1830. Het is mythisch en de omstandigheden zijn bar te noemen. Het gaat over een tweeling die in het verleden prachtig kon weven. N.a.v. hun dood heeft de vader twee kerkklokken laten maken die in een staafkerk komen te hangen. Door een toeval, vooropgezet door de schrijver natuurlijk, krijgt het verhaal een buitenlandse wending gedurende het verhaal in deel een, die later heel belangrijk blijkt.
Aanvankelijk moest ik wel even in het verhaal komen. Soms is het wat vreemd geschreven, maar later kom je er dan achter waarom dat is. Het eindigt ook wat apart, maar dan kom ik er achter dat dit boek het eerste deel is van een trilogie.
Het volgende leesboek dat ik erg mooi vond om te lezen is van Glendy Vanderah. Het heet 'Waar het woud de sterren raakt'. Het is haar debuutroman, geschreven in 2019 en het is hartverwarmend. Mooi om te lezen hoe het verhaal zich ontwikkelt. Ik vind de titel al erg mooi. Je kunt je er van alles bij voorstellen. Uiteindelijk is de aanleiding wel erg wrang én pittig, maar de manier waarop het beschreven is en hoe het eindigt maakt dat je ermee kunt leven.
Op de voorkant staat 'Dit is een ongelooflijk origineel, vindingrijk en wonderbaarlijk verhaal'. En dat is het.
Momenteel is er op mijn werk een goed doel waar we geld voor inzamelen. De stichting heet 'Het vergeten kind'. Hier moest ik meteen aan denken toen ik het laatste gedeelte las.
Er is al een vervolg geschreven, maar dat is nog niet in de bibliotheek. Maar ook dat spreekt al tot de verbeelding, 'The light through the leaves'. Als ik nog even verder struin op het internet is er ook al een derde boek van haar 'The oceanography of the moon'. Ik moet het nog maar even afwachten wanneer er een vertaling komt en wanneer het in de bibliotheek komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten