Gisteren was dus de dag! Op 12 mei 2011 werd ik 50 jaar. Wat een leeftijd, vooral als je bedenkt dat je dan een halve eeuw op deze aarde rondloopt. Ik had een rustige dag met post, telefoontjes en kado's. Ik heb niet echt gevierd gisteren, dat gaat zondag gebeuren. Ik was wel vrij overdag en 's avonds ben heel hartelijk toegezongen door de muziekvereniging. Dat was erg leuk. 's Middags had knakworstjes in bladerdeeg gemaakt en dat ging er bij iedereen lekker in. Wat over was is soldaat gemaakt door mijn familie, die er wel pap van lust bij wijze van spreken.
Ondertussen groot nieuws want onze DS gaat zelfstandig op kamers wonen in Leeuwarden. Het komt wel vrij plotseling, maar we konden verwachten dat het eraan kwam, want als iemand vier uur per dag moet reizen, dan is er veel tijdverlies die beter besteedt kan worden. Ik zal hem wel missen, want hij is erg gezellig. De bedoeling is wel dat hij in de weekends thuis komt, maar anders wordt het wel. Het lijkt mij wel heel leuk voor hem, eigen baas zijn. Maar het zal ook wel wennen zijn denk ik, maar daar komt hij vanzelf achter. Enfin, de bovenkamer heeft weer veel te verstouwen want er zijn nog wat meer aandachtspunten, maar daarover later maar weer eens. Morgen een concert van mijn zwager die in een dubbelkwartet zit, taarten en bowl maken en nog wat meer van dat soort zaken. En ondertussen lekker borduren. Het eerste hart is klaar en gereed voor verdere verwerking. Ik ben met een tweede hart begonnen, alleen op heel ander stramien. Dat wordt wat fijner. Ik denk dat ik de moeders ga verblijden met een hart bij de familiefoto van ons. Dit zou inhouden dat ik er nog één ga maken. Eerst deze maar af en dan zie ik het nog wel even. Het hangt er ook van af hoe lang dat gaat duren met die foto's. We zien ze in ieder geval volgende week donderdag en dan horen we wel meer over het verdere verloop van de fotosessie.
Van Rikkie en Slingertje hebben we niet veel meer vernomen. Het vogelonderkomen was blijkbaar toch niet goed genoeg. Anders waren er nu wel jonge vogeltjes geweest denk ik. Ach, je weet ook niet altijd hoe het gaat. Jammer vind ik het wel, want het was altijd een heel mooi proces om te volgen. Volgende keer beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten