Vorige week hadden we de smaak van het fietsen te pakken. Manlief zocht nogmaals een route langs de Drentse Aa, maar dan vanuit Haren. Ook dan kom je langs mooie rustieke plekjes en het mooie natuurschoon.
Via Facebook waren we geattendeerd op een Koreaanse cultuurmarkt in Leiden. Je moet je altijd wel afvragen of het was is, maar dat zie je ter plaatse. Het ging over Korea en dat is gezien de relatie van oudste met een Koreaanse altijd interessant. Het was wel op maandag, maar dat was geen probleem want dat is voor ons allebei een vrije dag.
Het was uiteindelijk een intiem marktje in Het Arsenaal in Leiden. Er waren diverse kraampjes met een divers aanbod. Wat ik heel leuk vond was dat er een calligrafist aanwezig was. Hij schreef een tekst op een aanwijzing van onze DS.
De Koreaanse ambassade was aanwezig en zij hadden een kledingrek met Hanboks bij zich. Dit is de oude Koreaanse dracht voor mannen en vrouwen. Ze hadden diverse kleding bij zich. Ik koos voor de Hanbok van een getrouwde vrouw. Van iedereen werd een foto gemaakt. Dit werd ook gepubliceerd op Facebook. Ook ik sta daar nu tussen. Onze Koreaanse vriendin in Korea vond het ook allemaal leuk.
Zo rond de klok van 7 uur kwamen er twee bedrijven met Koreaans streetfood. Vooral zoonlief vond dat natuurlijk interessant. Overigens gaat hij er binnenkort al weer naar toe. Dus dan kan hij weer echte Koreaanse cultuur gaan proeven.
Omdat ik in mei jarig was had ik een leuke workshop bedacht voor mijn zussen en mij. Afgelopen woensdag hadden we de viltworkshop. We gingen naar Atelier Saar in Lettelbert en we hebben daar een bloem gemaakt. Ik had het al eens gedaan met een kussen, maar dit zou een bloem worden en het procedé is dan toch weer net even anders.
Ik had mijn lievelingskleuren gekozen, rood en geel. Hiervan maakte ik een fantasiebloem. Toen ik donderdag bij het repetitiegebouw van de muziek kwam, hingen er buiten kleurrijke Petunia's. Tot mijn grote verbazing leken deze veel op de bloem die ik maakte. Is dat nu niet grappig?
Ondertussen bloeien er nog meer bloemen. Naast de voordeur heb ik een rozenperkje met een klimroos erbij. Deze bloeit nu uitbundig. Toch zo mooi om te zien.
Des te triester is het als je bij je broer in het ziekenhuis komt. Het gaat redelijk, maar nog niet erg jofeltjes. Zo'n relatief jonge man [62 jaar] en dan er zo aan toe zijn. Helaas kunnen wij er niets aan doen, alleen er voor hem en zijn familie zijn. We moeten afwachten hoe het verder gaat. Maar dat het niet wordt zoals het vroeger was, moge duidelijk zijn. Toch ook maar even regelmatig naar de rozen kijken en relativeren, hoe moeilijk dat soms ook is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten