Trouwgeschenk, muziek en randen in Utrecht

Afgelopen vrijdag was dan de dag. De huwelijksdag van onze vrienden. Ons geschenk, waar ik vele uren borduurplezier en denkwerk aan besteedde, was gelukkig ook klaar. Sommige zaken leverden wel wat hoofdbrekens op, maar uiteindelijk ben ik helemaal content met alles wat ik maakte. 

Het ging nog even over de tekst die ik er op zou maken. Want onze vriend komt nl. uit Iran en daar spreken ze Perzisch. Nu vond ik het leuk om dit te combineren, maar een Perzisch alfabet kon ik nergens vinden. Komt tijd, komt raad. Wij hebben een drukker die heel veel mogelijkheden heeft en toen bedacht ik dat hij de tekst wel kon drukken op stof. Vervolgens heb ik de goede tekst gezocht en gevonden én laten controleren, want je moet natuurlijk wel weten wat je wilt zeggen.   

Omdat ik zwart met goud en groen combineerde vond ik het mooi dat de teksten goudkleurig werden. Gelukkig kon onze drukker voor een gouden opdruk zorgen en voor de Nederlandse tekst eronder vond ik wel een mooi alfabet. Nog een klavertje vier erbij voor het geluk en het vervaardigen kon beginnen. 

Nu wilde ik dit maken op/achter/in een fotodienblad. Overal altijd te krijgen behalve nu natuurlijk. Diverse winkels afgestruind, helaas niet. Dan maar via een webwinkel op de computer. Gelukkig, daar was het bedoelde object te verkrijgen. 

Vrijdagmorgen ging ik het verder afmaken, nadat ik alle borduurwerkjes gewassen en gestreken had. Goed nadenken en uitmeten, want het moet in één keer goed. Uiteindelijk is het helemaal naar de zin geworden en hadden we een prachtig trouwgeschenk waarop ik heel erg trots ben. De symboliek die erbij hoort zal ik later nog wel eens aan hun vertellen. 

's Middags werden we verwacht en we hadden verder een hele bijzondere inspirerende dag, omdat de twee culturen met elkaar verweven werden. Tijdens en na het jawoord Iraanse gebruiken en later heerlijk Iraans eten. Een Nederlandse balkonscène en een 's avonds een oer-Hollands feest. Met natuurlijk een prachtig bruidspaar met mooie kleding. 

De volgende dag zouden we eigenlijk thuis zijn en bijkomen van al dat moois, maar onze dochter had een prachtig concert in Utrecht in het Academiegebouw en dat was natuurlijk ook heel mooi om mee te maken. 

De Universiteit Utrecht werd opgericht in 1636 en kreeg de Aula toegewezen. De universiteit koos de zinspreuk Sol Iustitiae Illustra Nos (Zon der gerechtigheid verlicht ons) en een zon (Sol) als symbool. De spreuk is terug te vinden op de zonnebol op het Domplein en in één van de gebeeldhouwde reliëfs op de gevel.

Een vorige keer meldde ik al iets over de prachtige wandtapijten in het gebouw. 

De wandtapijten in de aula zijn in 1936 geschonken door het Utrechtse Universiteitsfonds en werden ontworpen door Willem van Konijnenburg in samenwerking met Chris de Moor. De tapijten werden vervaardigd in de weefschool van Mevrouw Laman Trip-Aolen en in de ateliers van J.F. Semeij.

Vandaag zette ik de randjes op de foto. Die blijven altijd mooi en boeiend. Ook staat er op elk tapijt een tekst. De eerste is natuurlijk weer van toepassing op alle freubelaars. 

De afbeeldingen op de tapijten zelf slaan ook op de teksten natuurlijk, maar ik hou van randjes. 

De zondag was een relaxdag. Heerlijk genieten van onze tuin, het mooi weer en lekker eten. 's Middags hadden we eerst een dobberpartij op het Leekstermeer waar we ook konden genieten van elkaar en goede gesprekken. Toen we bijna wilden stoppen met varen stak de wind op en hebben we nog mooi kunnen zeilen met dochterlief in de trapeze. Kortom, een aantal dagen met gouden randjes!