Oproep zelfmaakmode Trouw

Door mijn zus werd ik geattendeerd op een oproep in de Trouw. Vertel je eigen verhaal over zelfmaakmode met foto's en stuur dit in. Op 9 maart hebben ze in de krant een item daarover. Dit leek me wel een uitdaging en ik begon met typen. 

Al snel had ik een heel verhaal met wel 400 woorden. Toen ik de oproep nog eens bekeek, las ik dat reacties met maximaal 120 woorden ingestuurd konden worden. Dat werd dus schrappen. Maar als je er even voor gaat zitten, kun je ook datgene zeggen wat je wilt. Weliswaar beknopt, maar de essentie kan worden weergegeven. Hierbij mijn verhaal. 

"Zelfmaakmode

Mijn moeder was altijd bezig met het maken van kleding. Ze breide en naaide van alles voor mij en het hele gezin. Per seizoen mochten we iets uitzoeken en dat werd dan gemaakt. Ik vond dat altijd leuk, omdat ik het patroon en de stof altijd zelf mocht uitzoeken en omdat het door haar gemaakt was. Dit voor mij gebreide jurkje heb ik nog steeds.

Dit heeft mij geïnspireerd om ook kleding te maken. Voor mijn zoon naaide ik het vrolijke pak en voor mijn dochter de jurk met het overgooiertje.

Het uitzoeken van de stof, leuke bijpassende knopen zoeken én het vervaardigen roept nog altijd goede herinneringen bij mij boven. Een blijvende passie."

Ik wilde nog schrijven over diverse andere zelfgemaakte kledingstukken, over alles wat mijn moeder voor ons breide in de vorm van hemden, sokken, truien, handschoenen, sjaals en jurken; wat ze allemaal voor ons naaide en waar de patronen uitkwamen. Dat ze haar trouwjurk zelf genaaid had en daar later de wiegbekleding van maakte. Dat ze ook mijn trouwjurk en die van mijn beide zussen genaaid heeft. 

Ook wilde ik vermelden dat ze lid was van de Marion en de 3Suissesboeken. Hier mochten we dan de patronen uitkiezen die ze dan vervolgens voor ons maakte. 

De herinneringen die dan bij je bovenkomen zijn dierbaar. Altijd had ze iets op de pennen en 's avonds tikten de pennen maar door. En vaak ook stond de naaimachine op tafel. Ze kon alles naaien. Dit had ze geleerd op de huishoudschool. Ook heel bijzonder voor de vijftiger jaren, omdat arbeiderskinderen meestal aan het werk moesten na de lagere school. 

Dit alles was niet samen te vatten in de 120 woorden. Gelukkig heb ik nog een blog waar ik dit kan noteren. Nu maar duimen dat het misschien wel geplaatst wordt!