Tasjesmood 2

Vorige keer schreef ik over het tasje in wording. Hierdoor kwam ik in de tasjesmood. Want wij hebben een familietasje. Dat is nog wel een bijzondere geschiedenis.

Mijn oma kreeg in 1920 een bijzonder geschenk. Een zilveren beugeltasje. Een prachtige beugel met daarin gegraveerd haar initialen en het jaartal 1920. Of het een geschenk van haar vader of haar verloofde was weten we niet. Zij overleed nl. in 1931 op zeer jonge leeftijd. Mijn moeder heeft haar eigen moeder nooit gekend. Maar het tasje is gebleven en dat heeft mijn moeder gekregen. Een soort familie relikwie. Prachtig natuurlijk!

Het verhaal heeft, uiteraard zou ik zeggen, een vervolg. Ons gezin bestaat uit zes kinderen, twee jongens en vier meisjes. Toen mijn zus ging trouwen naaide mijn moeder haar trouwjurk. Van de stof die overbleef maakte ze een tasje die ze aan de beugel bevestigde. Hiermee werd een traditie ingesteld.  Alle dochters hadden een zelf genaaide trouwjurk en gebruikten de beugel met daaraan een tasje van de stof van de trouwjurk. 

De foto's zijn natuurlijk van matige kwaliteit omdat het een foto van een foto is. Maar ik vind het toch leuk om het te laten zien.

Uiteindelijk is de beugel met de oude kralentas naar mijn oudste zus gegaan die naar de oma vernoemd is. Ze heeft er een nieuwe gebreide kralentas aan laten zetten. Zo is de beugeltas al meer dan 100 jaar in de familie. Prachtig!