Tulpen op de DJvvG, workshopje draad opnaaien en diverse vingerhoeden

Zoals ik laatst al een hokje gevuld had met een tulpje, heb ik er nog twee gemaakt met het blackworkpatroon. Een heel karwei, want een foutje is snel gemaakt en dan is uithalen het devies.

De vierde ronde met hokjes was gereed op 26 mei. Telkens maak ik dan een foto. Het wordt al wat!

Van een bevriend borduurster kreeg ik een mini workshop draad opnaaien. Bij de beschrijving liet ze het zien bij een letter, maar ik besloot om een cijfer te bewerken. Ik zocht en vond een mooi cijferpatroon en besloot nummer 8 te nemen. 

Als eerste maakte ik met de frixionpen een '8' op een stukje stramien. Vervolgens ging ik er met blauw borduurgaren overheen met de kettingsteek.

Hierna ging ik met een lichtere kleur blauw de draad door de ketting halen om zo een grappig effect te krijgen. 

Een mini workshopje met een achtje in een uurtje. Zo heb je zomaar wat. Heel wat anders als mijn grote DJvvG project. Daar ben ik UREN mee bezig. Maar dan is zoiets even leuk tussendoor. 

Ondertussen hebben wij weer een tuin vol bloeiend spul. Vorig jaar hadden we op een plek het vingerhoedskruid. Dit jaar stond het niet op dezelfde plek, totdat wij hem in de heg ontdekten. En niet een, maar drie stuks. Het kan verkeren. 

Terwijl ik het op de foto zette dacht ik even aan de vingerhoeden die in mijn bezit zijn. Drie metalen met prachtige randjes en zo ieniemienie klein dat ze niet voor mijn vingers geschikt zijn. Ik heb ze dan ook gekregen en vind het grappig dat ze er zo verschillend uitzien. Zo mooi met die verschillende randjes versierd!

De vierde die ik laat zien is afkomstig uit Korea. Ik kreeg deze vorig jaar. Zo hebben we dus vingerhoeden binnen- en buitenshuis. 

Rondfietsen door het Limburgse land → DAG 2

Op zondag was het weer ook geweldig mooi. Heerlijk warm, zwoel windje, aangename temperatuur. Uitermate geschikt voor een fietstocht. 

Zoals altijd fietsen we met de knooppunten. Op een geschikte plek parkeren we de auto en vanaf dat punt gaan we 40 kilometer fietsen. Onderweg kom je van alles tegen.

Als je tegenwoordig een plaats binnenrijdt, zie je vaak een kunstwerk op de rotonde. Meestal iets wat met deze plaats te maken heeft. Op deze rotonde een kunstig kantwerk, dat uiteraard met de Kantfabriek te maken heeft. 
We fietsten langs de Maas. Zo nu en dan steek je deze over met een pontje. 
De tocht voert ons verder via de bekende tuinen van Arcen en een vrouwfiguur van cortenstaal waarvan ik de betekenis niet weet. 

Zo nu en dan hebben we ook een pitstop. Deze keer bij Huys Kaldenbroeck [uit de 14e eeuw] bij Lottum. Een oud huis dat tegenwoordig als vakantiehuis te boek staat. Bij het huis in de boerderij verkoop van producten uit Nepal, een sfeervolle eetgelegenheid en een stille tuin. In de shop zag ik een leuk gordijn gehaakt van touw. 
In de stille tuin zag ik mooie bloemen en hoorde ik een koekkoek. 
Een stukje verder zagen we in het landschap grote veeschuren met varkensteelt. Het beeld bij de ingang vond ik wel grappig. 

Naast heel veel mooie plekjes kom je ook op verschillende plekken kapelletjes tegen. Ik zette er twee, met een speciale betekenis, op de foto. 

De eerste is de zogenaamde Annakapel. Deze is gebouwd rond 1700 en is gesitueerd bij het zogenaamde Hoogwaterhuis. Dit huis diende als toevluchtsoord voor mensen en vee bij watersnood. Het huis en de kapel staan, uiteraard zou ik zeggen, op een hoog punt. 

De tweede kapel, de Sint Luciakapel, is in 1782 gebouwd naar aanleiding van een dysenterie epidemie in Horst. Zij werd toegewijd aan de heilige Lucia en Rochus. Het gebouwtje is een stille getuige van onnoemlijk veel leed, dat de besmettelijke ziekte in Horst heeft teweeggebracht.

Boven de opening staat een tekst geschreven;'

        'H. Lucya patrones voor den bloetloop Bidt voor ons'.

        'Les V Maria Door UWen angst en benoUtheyt groot

        VerLeent ons bLytsChap In onsen Lesten noot'.

        'H. Rochus patroon voor de besmettelyke pest Bidt voor ons'. 

Wel dramatisch allemaal. Een heel andere tijd als de onze.
Wat ik dan ook nog wel weer grappig vind is dat huisnummer 59 op het bidhuisje staat. Het maakt dus onderdeel uit van de straat waar het staat. 

De kapelletjes worden ook wel monumentjes van vroomheid genoemd. 

Het is al wel weer duidelijk! De fietstocht was erg leuk en voerde ons langs leuke plekjes, door het bos, over water en onbekende plaatsen. Wel zagen we onderweg nog veel ondergelopen landerijen en bossen. De gastvrouw vertelde ons dat er heel veel regen gevallen was en dat ze weer in afwachting waren van veel neerslag. Dus een natte bedoening. Wij zaten hoog en droog op de fiets en tijdens onze aanwezigheid hadden we er geen last van. 

Een verhuizing en geboorte, weekend weg → DAG 1

Binnen onze grote familie was er een verhuizing → kaartje...

En een geboorte → kaartje...

Afgelopen weekend waren we alweer een weekend weg. Deze keer gingen we met z'n tweeën naar Limburg. Tijdens een meet&greet dag van het quiltersgilde werd er een workshop Bojagi georganiseerd in het kantmuseum in Horst. Dit is gevestigd in de voormalige Zuid Ned Kantfabriek. Het museum leek mij leuk, de workshop interessant en de expositie de moeite waard om te bekijken. 

In de voormalige fabriek is het museum gevestigd.

Het kunstwerk voor de deur laat het drogen van het vlasvezels zien waarvan de linnen draad gemaakt wordt voor het vervaardigen van het kant. 

De machine met veel klosjes garen en een kantsjabloon. 

Vervaardigd kant

Na bijna drie uur sturen was ik net op tijd aanwezig voor de start van de dag. Als eerste kregen we een rondleiding door het kantmuseum. De gastvrouw kon interessant vertellen en liet ook twee machines tegelijk ratelen. Dat was al een enorm kabaal, laat staan dat je er meerdere tegelijk aanhebt. Ik kan me zo voorstellen dat de medewerkers op 40-jarige leeftijd wel geluidsdoof werden, want van gehoorbescherming was uiteraard geen sprake. Het kant wat met diverse sjablonen geproduceerd werd, was erg mooi. 

Na de rondleiding keken we bij de expositie. Het kantmuseum bestaat 50 jaar en ze organiseerden rond 50 vrouwelijke textielkunstenaars een tentoonstelling. Leuk en interessant om te zien wat iedereen maakte. Ik laat hier drie werken zien. 

Helga Mast, een bevriende freubelvriendin van de maandelijkse bee, maakte een conversatiestuk. Deze stukken zijn droomwerelden gemaakt van fruit, dieren, schelpen of bloemen. Zij maakte een bloemwerk van hergebruikte stoffen die alle plantaardig geverfd zijn en die afkomstig zijn uit haar directe omgeving.. E.e.a. gesitueerd onder een glazen stolp. Het werk heet 'Midzomernacht'. 

Truus Brouwers is gefascineerd door de herfst met dit Noorse esdoornblad. Als techniek gebruikte zij machineborduren m.b.v. verdwijnvlies. Een blad waarvan de nerven te zien zijn. Hoe sterk ze zijn en hoe mooi vergankelijkheid kan zijn. 

Dit is 'Vederlicht' van Annelies Verhijde. Deze bewerkte lappen zijn bedrukt met behulp van gelliplate print. Veren zijn uitgespaard of juist afgedrukt. Veren zijn licht, vallen op of gaan  op in de omgeving. Deze gelaagdheid heeft ze willen bereiken door de veren met borduurgaren te accentueren. 

Na de lunch volgde de workshop met Koreaanse quilttechniek. De dame liet ons op verschillende manieren kennis maken het de Pojagi/Bojagi. Mijn schoondochter vertelde mij dat als je Bojagi schrijft/zegt dit het dichtste bij de Koreaanse uitspraak komt. We leerden door te doen de verschillende technieken. Mijn resultaten heb ik op de foto gezet. 

Met de Samsol naad

Met de Tongsol naad, een opstaande rand

De moderne variatie van de Bojagi, geschikt voor de naaimachine. Tevens is deze vorm ingevoegd in een quiltlapje, zodat je mooi door de stof heen kunt kijken. 

Omdat ik de volgende dag jarig was hadden we besloten om twee nachten te boeken bij een B&B, zodat we ook nog een leuke gezamenlijke dag hadden op de zondag. 

Weekend naar Haastrecht

De afgelopen paar dagen vertoefden we voor een familieweekend in Haastrecht in het Groene  💚 van Nederland. Met z'n zevenen waren we in een grote boerderij waar het goed toeven was. Rondom de deur heel veel groen. O.a. het Fluitenkruid staat hier volop in bloei. 

Vrijdag was het heel erg koud en nat. Maar er zijn veel leuke bestemmingen in de buurt, dus we hoefde ons niet te vervelen. Ik maakte veel foto's, maar beperk me hier toch maar even tot de highlights!

Mooie tegelvloer bij Pauline Bisdom van Vliet in Haastrecht. 

Dit kaasmeisje kwam ik tegen in Gouda. We deden hier een kaas experience en weten nu héél véél van kaas.
 

Deze tekst spreekt voor zich. 

In de St. Janskerk bevinden zich 72 Goudse Glazen. De meeste 16e eeuwse glas in loodramen zijn honderden jaren oud, behalve het bevrijdingsglas. Dit is geïnstalleerd in 1947 n.a.v. een bijzonder initiatief spoedig na de bevrijding. Dit glas spreekt mij erg aan, vooral omdat we hier waren in het weekend van 4/5 mei. Hierdoor was ik niet in staat om thuis de vlag uit te hangen en zo kregen deze data voor mij een nog meer persoonlijke lading. Ik ben diep onder de indruk van dit Goudse glas. Ik kocht een ansichtkaart en een boekje met de hele beschrijving van alle onderdelen van het glas. Interessant om te lezen wat de achterliggende gedachten zijn van de veelzijdige kunstenaar Charles Eyck. 

Naast het gezellig samenzijn was er ook tijd voor freubelen. Uiteraard zou ik zo zeggen. Wij zijn een creatieve familie en dat bleek dit weekend wel. Zoonlief had nog een klein projectje liggen en had het meegenomen. Zo samen aan tafel was het gezellig, geconcentreerd borduren en ondertussen gezellig praten. 

In aanloop naar het weekend kreeg ik een bijzonder verzoek. Dochterlief wilde graag een bloemetjesbroek. 'Mam, ik neem een spijkerbroek mee, neem jij de rest van de benodigdheden mee?' , zo luidde de vraag. Uiteraard neem ik dat mee. Ik heb genoeg materiaal op mijn zolderkamer. Ik wil 🌼🌼  op mijn broek, dus dan moet er eerst een sjabloon komen. 

Het madeliefjessjabloon. 

Eerst maar tekenen op de broek.

Het eerste bloemetje staat er bijna op. 

Het resultaat na een paar uurtjes freubelen. Eén pijp van de broek met 🌼🌼🌼

Op zondag gingen we nog langs bij het oudste stadje in het groene  💚. Dit is het plaatsje Oudewater. Een bijzondere plek met een oud historisch stadscentrum. Bekend om het vervaardigen van touw, maar vooral vanwege de enige echte betrouwbare heksenwaag van Nederland. 

Tussen het jaar 1400 en 1600 zijn er meer dan 50.000 heksen vermoord in Europa. Barbaars, helemaal als je weet dat er vaak geknoeid werd met andere heksenwagen in Nederland. 

In het gebouw het weegtoestel met daarbij de gewichten. Wij werden ook allemaal gewogen en te zwaar bevonden. Hoera! Geen heksen in de familie!

Bij de entree hing een leuke quilt met een ooievaar en een aantal heksen. Representatief voor Oudewater en de Heksenwaag, gemaakt door diverse Quilters uit de omgeving. 

In Oudewater dronken we nog even iets bij Café Lumière. Vanwege het prachtige weer kon dit buiten en genoten we van het mooie sfeervolle markplein. Dit café is gevestigd in een oud pand dat vanaf het jaar 1600 al een horeca bestemming had en heeft. Vooral het interieur is prachtig! Heel divers en geornameerd met veel bijzondere bloemige tegeltjes. 

Voor de ramen bijzonder smeedwerk. 

Erg leuk om te zien. 

Na nog een heerlijke lunch bij restaurant Le:en in Utrecht waar we Aziatische fusion gerechten aten was het zondagmiddag weer tijd voor de verdere terugreis. Moe maar zeer voldaan na een gezellig familieweekend.