Winter met sneeuw en vorst, lezen en freubelen, ijsbloem en Valentijn

En opeens was de winter daar. Een aantal dagen werd deze van te voren voorspeld. Maar op zondag was hij er dan. Sneeuw, wind en vorst. Dit geeft enigszins overlast, maar vooral veel winterpret. De hele wereld ziet er even anders uit en dat is prettig. Genieten, vooral voor mij... wintermens. 

Op Facebook raakte ik geïnspireerd door een leuke challenge, nl. ijsbloemen maken. Nu had ik nog wat anemonen op de vaas en één daarvan leende zich goed. Een leeg vlapak vullen met water en de bloem en dan buiten zetten in de vorst. Je krijgt een prachtig resultaat. Ik kan wel genieten van deze ijsbloem!

Voor de Fröbelfreules maakte ik een overzichtsfoto van wat mij bezighield. Op de foto een boek, mijn vogel en mijn sterren. De laatste twee zijn mijn freubelprojecten van dit moment. De sterren zijn bijna gereed om weggeschoten te worden en het vogeltje hangt bijna aan een stokje. Dat gaat lekker door zo. Het boek 'De bergen zingen', is een familiegeschiedenis die zich afspeelt in Vietnam. Vaak lees je daar niet zoveel over, maar wat daar allemaal gebeurd is in het vrij recente verleden is eigenlijk niet met een pen te beschrijven. Verschillende generaties worden gevormd door de geschiedenis van Vietnam. Het gaat niet alleen over het geweld, maar ook over de kracht van een familie, over menselijkheid, liefde, hoop enz. Het boek is enorm boeiend en goed leesbaar. 

Nu het bijna 14 februari op de kalender is, raken de mensen in de ban van Valentijn. Zo ook de kinderen van de bso. We maakten ijskoude raamhangers met diverse materialen. In principe hetzelfde procédé als bij de ijsbloem. Het resultaat is verrassend en leuk. Ik zette er een paar op de foto, die na een dikke nachtvorst mooi hard geworden waren. 

Onze poezen zijn nog nooit zo inhuizig geweest. Ze hebben een hekel aan de kou en de sneeuw. Maar ja, soms willen ze wel even naar buiten. Om kenbaar te maken dat ze weer naar binnen willen gaan ze op de regenton zitten net voor het raam. Vanmorgen maakte ik deze foto van Nuna. Ik werd getroffen door de poes, uiteraard !!!, maar ook door de reflectie van de bomen en het licht in het raam van de achterdeur. 

Gelukkig kunnen we nog even genieten van het winterse weer. Hoort ook bij de winter voor mijn gevoel!