Winter, nationale gedichtendag, knopen, Helleborus, borduren

Toen we terugkwamen uit Denemarken hadden we de sneeuw meegenomen en daar hebben we heerlijk van kunnen genieten. Ruim twee weken hebben we dit jaar een kleine winter gehad. Er zijn ook nog natuurmarathons geschaatst.

De poezen moesten er zo nu en dan ook even uit en keken vreemd op van de sneeuw. De tijd dat ze buiten waren was dan vaak ook maar kort. Snel zaten ze weer bij de deur 'we willen er weer in!'. Soms kun je dan ook leuke foto's maken.

Donderdag 25 januari was het gedichtendag, als start van de nationale poëzieweek. Ik maakte een klein gedichtje als herinnering aan de winterse periode.

De winter ist vergangen

De jaarcyclus is en blijft een eeuwige

Ik ga er naar verlangen

Naar al dat mooie sneeuwige

Eens komt het weer voorbij

Na wind, hitte en regen

Is het koudste seizoen voor mij

Met zon, vorst, ijs en sneeuw altijd een zegen

Toch valt dan de dooi weer in met regen en storm. Wat er dan ook weer tevoorschijn komt is een schitterende bloeiende Helleborus, oftewel kerstroos. De natuur is ook mooi in de winter!

De Helleborus [kerstroos] is ook te zien op de poezenfoto, maar dan met een wit bontlaagje.

Als je zo rondstruint op internet stuit je op leuke zaken. Ik zag deze mooi knopen en kwam ook een bijzonder knopenportret tegen. 

Het borduren gaat ook altijd verder. Ik was in Denemarken begonnen aan een kerstrandje met kerstballen. Een randje met heel veel zelfbedachte ballen. Grappig om te bedenken. Deze heb ik nu af en ga ik naaien op een gastendoekje. Leuk om te doen, maar best nog veel werk, alhoewel je dat er niet aan afziet. De doos met restdraadjes is niet noemenswaardig veel leger geworden. Het zijn ook maar kleine werkjes. 

Een ander werk waar ik aan werk is in opdracht. Een geboortetegel voor een mevrouw die niet meer in staat is om het te borduren. Ik streek met de hand over mijn hart en ben hier nu mee gestart. Weer heel anders borduren. Ten eerste met twee draden, ten tweede op aïda stof en ten derde iets wat ik zelf niet zou kiezen. Het ritme is wel hetzelfde... insteken, doorhalen en doorgaan. De vele kleuren zorgen voor veel nuance en dat is ook wel mooi om te zien. Ik laat hier het begin zien. Wordt vervolgd.