Borduren voor baby's. Altijd erg leuk om iets te bedenken voor deze of gene. Hedentendage borduur ik de naam en plaats dit op een kaartje. Een persoonlijke touch voor een hele mooie gebeurtenis, een geboorte.
Onlangs was ik in het midden van het land met dochterlief. We waren op struun voor babyspullen voor o.a. de co-sleeper oftewel een aanschuifbedje naast het ouderlijk bed. Van het een komen we bij het ander. Zij haakte een dekentje en wil daarop madeliefjes haken. Nu vroeg ze mij of ik op het lakentje madeliefjes wil borduren. Uiteraard is mijn antwoord daarop 'JA'. Hoe toevallig [!!!] toen ik weer thuis was, zag ik het eerste bloeiende madeliefje op onze schrale grasmat.
 |
| Hier een geschilderde versie |
 |
| Nog een mooi plaatje met een tekst over een madeliefje |
Vervolgens volgt er dan een onderzoek over hoe ik een madeliefje op een lakentje ga zetten. Meestal typ ik dan het onderwerp in bij Pinterest. Hierop volgt meestal een oerwoud aan plaatjes en mogelijkheden. Soms lukt het niet en dan typ ik het Engelse woord in, 'daisy'. Uiteindelijk vind ik dan een workshop met een goede beschrijving van het maken van een daisy op stof.
De volgende dagen krijg je dan nog meer hits over het gezochte en ik kwam terecht bij archive.org. Een leuke website met allerlei gescande oude boekjes over diverse onderwerpen, waaronder de daisy oftewel het madeliefje.
De schilderijen hebben te maken met het verleden van Fred Pollack [19-43-2022]. Hij is Joods en hij is zijn ouders kwijtgeraakt tijdens de oorlog. Een buurvrouw heeft hem gered van een wisse dood tijdens een razzia waarbij zijn moeder meegenomen werd. Op latere leeftijd hoort hij dat hij een andere achtergrond heeft. Dit verandert zijn hele leven, zijn werkelijkheid. Zijn schilderijen zijn een creativiteit die uit het gemis zijn ontstaan. Hij schrijft veel kleine tekstjes op briefjes die bewaard zijn gebleven. Zie ook het briefje dat op de poster staat.
De foto van het kunstwerk met het kapotte glas met briefje sprak het meest tot mijn verbeelding. Ik dacht meteen aan het kunstwerk van glas in Amsterdam en vond de verbinding daarmee mooi.
Bij een beschrijving van zijn leven wordt de schilder ook geciteerd. Hij zei nl dat hij geen slachtoffer is van het gebeurde, maar een getroffene. Dat trof mij dan weer.
Na deze bezichtiging dwaalde ik verder door de synagoge. Joodse gebruiken komen voorbij en voorwerpen die daarbij horen. De viering van de sabbat is in een apart gedeelte, zichtbaar van de galerij boven. Daar is ook aandacht voor WO II.
Hier staat een huis met daarop allemaal davidssterren, veelal dicht en een aantal die open zijn. Dit kunstwerk verbeeldt een huis, of een thuis, dat veel Joden vonden in Groningen. Elke ster staat voor Groningse Joden ten tijde van WO II. De dichte, bijna 3000 die niet terugkwamen. En 200 sterren voor de slechts 200 overgebleven Joodse Groningers.
Er is een verschil tussen een Jodenster, bedacht door de Duitse bezetters als kenteken voor de Joodse medemens als herkenningsteken en de Davidsster. Deze ster is wel als basis gebruikt voor de Jodenster.
Ik wist dit allemaal niet, maar toen ik daar rondliep was er rondleiding voor een groep en de gids verhaalde hierover toen ik ook bij het kunstwerk stond.
Dat komt dan wel even binnen. Helemaal vanwege de 80 jarige bevrijding die we dit jaar gaan vieren. Maar vrijheid is relatief. Dat zien we ook wel met wat er momenteel in de wereld gebeurd. Het volgende bewerkte plaatje kwam ik tegen en dat laat wat mij betreft wel zien hoe het daarmee gesteld is.
Na dit bezoek besloot ik nog even door te fietsen naar onze lieve kleine madelief, ook in Groningen woonachtig. Na de waardevolle maar somberte tijd die ik in de synagoge doorbracht, kwam een andere moment voor iets prachtigs. Vaak hand in hand gaand. Leven en dood blijven altijd met elkaar verbonden hoe je het ook wendt of keert en zijn een vast gegeven in ons leven. Zij ziet er prachtig uit en groeit als kool. GENIETEN! En al heel erg lief lachen.
Uiteraard vond ik ook een 'G' met een madeliefje. 😉
