maandag 19 juni 2017

Trouwgeschenk, muziek en randen in Utrecht

Afgelopen vrijdag was dan de dag. De huwelijksdag van onze vrienden. Ons geschenk, waar ik vele uren borduurplezier en denkwerk aan besteedde, was gelukkig ook klaar. Sommige zaken leverden wel wat hoofdbrekens op, maar uiteindelijk ben ik helemaal content met alles wat ik maakte. 
Het ging nog even over de tekst die ik er op zou maken. Want onze vriend komt nl. uit Iran en daar spreken ze Perzisch. Nu vond ik het leuk om dit te combineren, maar een Perzisch alfabet kon ik nergens vinden. Komt tijd, komt raad. Wij hebben een drukker die heel veel mogelijkheden heeft en toen bedacht ik dat hij de tekst wel kon drukken op stof. Vervolgens heb ik de goede tekst gezocht en gevonden én laten controleren, want je moet natuurlijk wel weten wat je wilt zeggen.   
Omdat ik zwart met goud en groen combineerde vond ik het mooi dat de teksten goudkleurig werden. Gelukkig kon onze drukker voor een gouden opdruk zorgen en voor de Nederlandse tekst eronder vond ik wel een mooi alfabet. Nog een klavertje vier erbij voor het geluk en het vervaardigen kon beginnen. 
Nu wilde ik dit maken op/achter/in een fotodienblad. Overal altijd te krijgen behalve nu natuurlijk. Diverse winkels afgestruind, helaas niet. Dan maar via een webwinkel op de computer. Gelukkig, daar was het bedoelde object te verkrijgen. 
Vrijdagmorgen ging ik het verder afmaken, nadat ik alle borduurwerkjes gewassen en gestreken had. Goed nadenken en uitmeten, want het moet in één keer goed. Uiteindelijk is het helemaal naar de zin geworden en hadden we een prachtig trouwgeschenk waarop ik heel erg trots ben. De symboliek die erbij hoort zal ik later nog wel eens aan hun vertellen. 

's Middags werden we verwacht en we hadden verder een hele bijzondere inspirerende dag, omdat de twee culturen met elkaar verweven werden. Tijdens en na het jawoord Iraanse gebruiken en later heerlijk Iraans eten. Een Nederlandse balkonscène en een 's avonds een oer-Hollands feest. Met natuurlijk een prachtig bruidspaar met mooie kleding. 
De volgende dag zouden we eigenlijk thuis zijn en bijkomen van al dat moois, maar onze dochter had een prachtig concert in Utrecht in het Academiegebouw en dat was natuurlijk ook heel mooi om mee te maken. 

De Universiteit Utrecht werd opgericht in 1636 en kreeg de Aula toegewezen. De universiteit koos de zinspreuk Sol Iustitiae Illustra Nos (Zon der gerechtigheid verlicht ons) en een zon (Sol) als symbool. De spreuk is terug te vinden op de zonnebol op het Domplein en in één van de gebeeldhouwde reliëfs op de gevel.
Een vorige keer meldde ik al iets over de prachtige wandtapijten in het gebouw. 

De wandtapijten in de aula zijn in 1936 geschonken door het Utrechtse Universiteitsfonds en werden ontworpen door Willem van Konijnenburg in samenwerking met Chris de Moor. De tapijten werden vervaardigd in de weefschool van Mevrouw Laman Trip-Aolen en in de ateliers van J.F. Semeij.

Vandaag zette ik de randjes op de foto. Die blijven altijd mooi en boeiend. Ook staat er op elk tapijt een tekst. De eerste is natuurlijk weer van toepassing op alle freubelaars. 
De afbeeldingen op de tapijten zelf slaan ook op de teksten natuurlijk, maar ik hou van randjes. 




De zondag was een relaxdag. Heerlijk genieten van onze tuin, het mooi weer en lekker eten. 's Middags hadden we eerst een dobberpartij op het Leekstermeer waar we ook konden genieten van elkaar en goede gesprekken. Toen we bijna wilden stoppen met varen stak de wind op en hebben we nog mooi kunnen zeilen met dochterlief in de trapeze. Kortom, een aantal dagen met gouden randjes! 

maandag 12 juni 2017

Maandagse handwerkclub, lekker eten uit eigen tuin[tje] en natuurlijk freubelen

Vanmorgen was hadden we de maandelijkse handwerkclub. Onze club van ongeveer dertien dames houdt zich bezig met divers handwerken. Er wordt gehaakt, gequild, geborduurd, gebreid, kortom van alles en nog wat. Ieder maakt iets en dan is het zo leuk om te zien wat de vorderingen zijn. Een leuke club om heerlijk bezig te zijn met je ding, onderwijl praten met elkaar over diverse onderwerpen. 

Mijn "trouwproject" is behoorlijk gevorderd. Dat moet natuurlijk ook wel want vrijdag is de grote dag. Dan moet het klaar zijn. 
Gisteren zette ik de laatste steekjes aan de initialen. Supermooi geworden. Om even een beeld te krijgen heb ik de lapjes even bij elkaar gelegd om te zien hoe het gaat worden. Nou ... mooi. Ik ben tevreden. 
Voor het vierde lapje moest ik vanmiddag op pad en dit ga ik woensdag verder afmaken. Het totaalbeeld laat ik na vrijdag wel zien. 
Wij eten uit eigen tuin! En dat is best wel bijzonder. In het voorjaar hebben wij een vierkante bak op hoogte met verschillende vakjes. Hierin hebben we diverse kruiden en andere zaken gepoot. Eerst is het allemaal klein, maar de natuur doet zijn werk en alles groeit als kool. Zo leuk en lekker. 
We hebben o.a. de volgende zaken; tomaten, basilicum, munt, koriander, cherrytomaten, bieslook, tijm, sla, peterselie, oregano, mini paprika's en rozemarijn. Niet gedacht dat ik zoveel plezier zou beleven aan het hebben van een tuintje. Bovendien smaakt het ook nog eens prima in de diverse gerechten die ik maak. 

zaterdag 3 juni 2017

Fietsen langs de Drentse Aa, Koreaanse cultuurmarkt en bloeiende en gevilte bloemen

Vorige week hadden we de smaak van het fietsen te pakken. Manlief zocht nogmaals een route langs de Drentse Aa, maar dan vanuit Haren. Ook dan kom je langs mooie rustieke plekjes en het mooie natuurschoon. 




Via Facebook waren we geattendeerd op een Koreaanse cultuurmarkt in Leiden. Je moet je altijd wel afvragen of het was is, maar dat zie je ter plaatse. Het ging over Korea en dat is gezien de relatie van oudste met een Koreaanse altijd interessant. Het was wel op maandag, maar dat was geen probleem want dat is voor ons allebei een vrije dag. 
Het was uiteindelijk een intiem marktje in Het Arsenaal in Leiden. Er waren diverse kraampjes met een divers aanbod. Wat ik heel leuk vond was dat er een calligrafist aanwezig was.  Hij schreef een tekst op een aanwijzing van onze DS. 
De Koreaanse ambassade was aanwezig en zij hadden een kledingrek met Hanboks bij zich. Dit is de oude Koreaanse dracht voor mannen en vrouwen. Ze hadden diverse kleding bij zich. Ik koos voor de Hanbok van een getrouwde vrouw. Van iedereen werd een foto gemaakt. Dit werd ook gepubliceerd op Facebook. Ook ik sta daar nu tussen. Onze Koreaanse vriendin in Korea vond het ook allemaal leuk. 
Zo rond de klok van 7 uur kwamen er twee bedrijven met Koreaans streetfood. Vooral zoonlief vond dat natuurlijk interessant.  Overigens gaat hij er binnenkort al weer naar toe. Dus dan kan hij weer echte Koreaanse cultuur gaan proeven. 
Omdat ik in mei jarig was had ik een leuke workshop bedacht voor mijn zussen en mij. Afgelopen woensdag hadden we de viltworkshop. We gingen naar Atelier Saar in Lettelbert en we hebben daar een bloem gemaakt. Ik had het al eens gedaan met een kussen, maar dit zou een bloem worden en het procedé is dan toch weer net even anders. 


Eerst leg je plukken wol met verschillende kleuren in een ronde vorm. Daarboven op leg je stukjes zijde. Vervolgens spuit je er zeepwater op en ga je het, met een plastic zakje erover, invilten. Met het steeltje doe je precies het zelfde, alleen dit leg je in de lengte. Vervolgens fabriceer je dit aan elkaar en uiteindelijk heb je dan een prachtige bloem. Dit is het resultaat geworden van vier bloemen. 
Ik had mijn lievelingskleuren gekozen, rood en geel. Hiervan maakte ik een fantasiebloem. Toen ik donderdag bij het repetitiegebouw van de muziek kwam, hingen er buiten kleurrijke Petunia's. Tot mijn grote verbazing leken deze veel op de bloem die ik maakte. Is dat nu niet grappig? 

Ondertussen bloeien er nog meer bloemen. Naast de voordeur heb ik een rozenperkje met een klimroos erbij. Deze bloeit nu uitbundig. Toch zo mooi om te zien. 
Des te triester is het als je bij je broer in het ziekenhuis komt. Het gaat redelijk, maar nog niet erg jofeltjes. Zo'n relatief jonge man [62 jaar] en dan er zo aan toe zijn. Helaas kunnen wij er niets aan doen, alleen er voor hem en zijn familie zijn. We moeten afwachten hoe het verder gaat. Maar dat het niet wordt zoals het vroeger was, moge duidelijk zijn. Toch ook maar even regelmatig naar de rozen kijken en relativeren, hoe moeilijk dat soms ook is.