woensdag 28 november 2012

27 jaar getrouwd, herfststorm en verwerking

Wat gebeurd er veel in je leven na zo'n ingrijpende gebeurtenis. Je hele leven staat op de kop. Naast het nare gevoel, is er ook een goed gevoel. Alle belangstelling van vrienden, kennissen en collega's doen je enorm goed. Veel kaarten, mailtjes en bemoedigende woorden tijdens en na het overlijden van mijn moeder. Naast wat er allemaal geregeld moest worden hebben we ook haar appartementje ontruimd. Dit moest voor 1 december en hebben we gelijk maar opgepakt. Heel raar is dat, net of je snuffelt in je moeders leven. Maar het moet gebeuren, dus vooruit. Gelukkig is het allemaal klaar nu. Het onderkomen is leeg en de sleutel is overgedragen. 
Gelijk moet je na een aantal dagen vrij weer aan de bak. Gelukkig rustig aan, dus dat scheelt, maar je moet ook weer achterstand inhalen en het is altijd druk zo op het laatst van het jaar. Ook waren we 27 jaar getrouwd. Heel mooi, maar ook heel raar. Altijd was er een kaartje van mijn moeder met wat pegelantjes erin. Hiervan kocht ik altijd een Gaultheria, een plantje. Dit stond dan de hele winter op de buitentafel. Dit is nu voor altijd voorbij. Gelukkig zijn er nog lieve zussen die er om denken en natuurlijk mijn DH en DS en DD. Dus vergeten is het niet. 




Afgelopen zondag hadden we een heuse herfststorm zoals jullie ook allen gemerkt hebben. Toen ik per ongeluk even buitenkwam, stond de fiets van DD buiten met totaan de trappers in de bladeren. 's Winters staat hij dus in de sneeuw, nu dus in het herfstblad. Leuk om te zien. 
Ook was het zondag de laatste zondag van het kerkelijk jaar. We herdachten o.a. mijn moeder in het kerkje van Visvliet door het aansteken van een kaars. Toen we thuiskwamen was er een bloemenkrans gebracht van de bloemschikcommissie. Ze hadden bedacht dat de krans deze kant op moest na de viering in Leek. Wat weer een fijne geste! 
Ten slotte heb ik tussen de bedrijven door ook nog geborduurd. Je snapt wel waarvoor als je de afbeelding ziet. De afwerking laat ik t.z.t. wel zien. 
Ook weer heerlijk om te doen. Nu ontving ik net de laatste Merkwaardig met ook weer allerlei kerstheerlijks erin te lezen. Wat dat betreft breekt er weer een mooie tijd aan. Wel met een rouwrand, maar dan één met hele fijne herinneringen aan mijn dierbare moeder. 

woensdag 14 november 2012

Mijn lieve moeder is overleden

Mijn lieve moeder is op 12 november overleden. Wij zijn erg verdrietig, maar ook blij dat ze nu geen pijn meer heeft. We kunnen haar niet missen natuurlijk, maar ze leeft voort in ons en in onze herinneringen. Als zes kinderen met aanhang hebben we alles georganiseerd rond de begrafenis en de afscheidsdienst. Dat was erg mooi om dat samen te doen en het geeft een goed gevoel dat dat kon en kan. A.s. vrijdag gaan we haar begraven. 
In het afgelopen weekend was er ook een Thomasviering. Deze stond in het teken van Sint Maarten - ontvangen en delen. Achteraf gezien heb ik daar al veel van mijn al reeds begonnen rouwproces in verwerkt. Het ziekteproces vorderde de afgelopen dagen in de verkeerde richting en we wisten dat het niet goed afliep. Het hart met oranje roosjes stond voor liefde en warmte. Heb je naaste lief als jezelf. Je moet immers een goed hart hebben om te kunnen delen. Dat had mijn moeder. In zeer grote mate. 
Met verdriet in het hart, mijn hart welteverstaan, moet ik haar nu missen. Maar het is goed. 

zondag 4 november 2012

Mooi lapje en kerst in de herfst

Rondom de verhuizing moest mijn moeder veel spullen wegdoen, omdat ze er geen plaats voor heeft in haar nieuwe appartement. Ze had nogal wat spullen omdat ze van alles en nog wat verzamelde. Heel veel handwerkgoederen had ze ook. O.a. een mand met de inhoud van een naaidoos, oud en nieuw. Ook veel knopen en andere naaiattributen. Dit heb ik gekregen. Geweldig mooi natuurlijk. 
Wat ik ook heb gekregen is een oud handwerklapje van mijn tante. Mijn moeder heeft dit altijd bewaard en nu heb ik het dus. Mijn tante waar ik naar vernoemd ben. Ze heette Gooikjen, maar omdat dat zo'n moeilijke naam was hebben ze daar Go van gemaakt. Toen ik geboren werd maakte mijn moeder daar, samen met mijn vader uiteraard, Gonda van. 
Mijn tante Go heeft vroeger in 1939 als elfjarig meisje op een handwerkcursus gezeten. Mijn moeder mocht nog niet mee, die was te jong als negenjarige. Op deze cursus heeft ze van alles gemaakt. Het schoollapje is bij mijn neef belandt. Maar dit lapje is bij mijn moeder gebleven en nu heb ik dit dus gekregen. Prachtig vind ik het. Vooral ook omdat ik naar haar genoemd ben én omdat het zo oud al is. 

Bij het opruimen van de krantenmand kwam ik het blad "Cross Stitcher" van vorig jaar tegen. Dat was wel even weer genieten. In de kersteditie allerlei leuke patronen voor en rond kerst. Als bijlage een "Christmas tags stitch kit". De benodigdheden voor zes labels. De patronen staan in het blad. Dit lijkt me nu echt geschikt om vanmiddag eens mee te beginnen. Nog wel wat vroeg misschien, maar heerlijk om te doen toch? 
Vooral onder het genot van de master kerstcd "Carols" die binnenkort uitkomt. Heerlijke carols door twee harmoniums en vier stemmen, afwisselend samen, danwel solo. Bekende en onbekende liederen. Gearrangeerd door de mannen orgelspelers en door ons opgenomen en geproduceerd. Heerlijk even wegdromen alvast. Weg uit het soms harde leven.