woensdag 29 juni 2011

Toch onweer met regen

Om half elf kregen we toch wat verwacht werd.Het begon met donkere luchten en harde wind. Daarna dikke druppels en onweer. Toch viel het mij mee. Er werden hagels verwacht en die hebben we gelukkig niet gehad. Wel 20 mm regen en dat was fijn voor de tuin. Alles is weer lekker opgefrist en kan er weer even tegen. De temperatuur is ook weer gedaald naar normale waarden en dat is ook beter werkbaar. 

Nu ben ik al aan het denken voor een nieuw borduurprojectje. Ik denk dat ik met de maandenlapjes bezig ga. Dat zou vorig jaar al, maar dan komt er toch van alles tussendoor en nu ben ik mooi voorop. Maar ook komen de werkzaamheden voor de nieuwe familiebrief, dus dat is ook weer werk aan de winkel. 

dinsdag 28 juni 2011

Van alles en nog wat op één de heetste junidagen van 2011

Vandaag was het weer smoorheet. Boven de 35 graden. Terwijl ik dit schrijf is nog steeds 29 graden en ik zit te puffen in huis. Het weerbericht belooft onweer, maar ik weet het nog zo net niet. Misschien vannacht. 
Terwijl wij een schitterende muzikale dag hadden zaterdag is mijn DH naar de fotograaf geweest om onze familiefoto's op te halen. Schitterend is het geworden. We hangen al te pronken aan de muur in de kamer. De spijker moet nog even op een ander plekje, maar dan hebben wij een hele mooie familiefoto aan de muur. 
Op het werk hebben wij een hele lange dakgoot met allemaal dakpannen. Onder deze dakpannen huizen allemaal mussennesten. Nu was ik getuige van het uitvliegen van enkele jonge mussen. Gelukkig had mijn collega een fototoestel en kon ik enkele musjes fotograferen. Wat is de natuur toch prachtig. 
Mijn Visvlietlapje, zoals ik het nu definitief genoemd heb, is af! Eerst vond ik het maar zo zo, maar omdat het patroon niet helemaal matchte met het lapje moest ik zelf wat aanpassingen doen en dingetjes bedenken. Gewassen en gestreken lag ze klaar voor een lijstje. Omdat ik even iets eerder vrij was, kon ik nog even een lijst kopen bij de fotograaf en heb ik het afgemaakt. Het is de bedoeling dat het in het archief van Visvliet komt te hangen. Vandaar ook "Visvlietlapje". 
Ondertussen komt mijn DH binnen met noodweerverhalen. Als je zo op buienradar kijkt lijkt het er wel op. Enfin, we zullen voorzorgsmaatregelen treffen en dan wachten we het af. Zoals het nu is, is het ook geen pretje. Momenteel Wimbledon op sporttv. Ik volg het vanaf de zijlijn, te druk met alles. Maar in het mannenkamp is het alweer spannend. Donderdag belooft een spannende dag te worden. Ook dat wachten we af. 
Morgen komen mijn kwartetten weer thuis en hebben we pleinfeest bij het kinderdagverblijf. 

zaterdag 25 juni 2011

Zaterdag - muziekdag

Vandaag staat in het teken van de muziek. Vanmiddag jeugdorkestenfestival en vanavond ons zomerconcert. Ik heb er wel zin in. Vanmiddag gaan we spelen in Zuidhorn met het opleidingsorkest. De generale gisteravond ging prima. We vertrekken al om twaalf uur. Na afloop blijf ik daar kijken en luisteren om uiteindelijk de uitslag te vernemen. Dan maken we ons op voor ons concert vanavond. Het is nog een klein vraagje of we het in het bos doen, of dat we in de kerk gaan concerteren. Gezien de weersverwachting denk ik nu dat het in de kerk plaatsvindt. Misschien is het wel droog, maar de temperaturen zijn niet echt hoog. Enfin, zometeen [dit zegt de Miep ook altijd van de Tom Tom] valt de beslissing.
Ondertussen nadert het schoollapje het stadium van voltooiing. Omdat het patroon niet aansluit bij de lap, moet ik wat aanpassingen doen. Van mijn moeder, die altijd veel op rommelmarkten ed. rondstruinde, kreeg ik zo'n mooi klein kartonnetje met verschillende alfabetten. Het leek mij leuk om dit te gebruiken bij het lapje omdat ik de afmetingen moest aanpassen van de letters "visvliet". Leuk om te bedenken hoe ik het lapje ga afmaken. In de rand die nog over is komen in ieder geval vissen. Wordt vervolgd. 
Het boek heb ik uit. Ik bedacht mijzelf waarom ik nu toch zo gecharmeerd was van dit boek. Dit heeft waarschijnlijk te maken met jeugdsentiment. Vroeger verslond ik de boeken van Konsalik. Die zich ook meestal afspeelden in Rusland. Spannende boeken vond ik het altijd. Datzelfde gevoel had ik nu weer even. Een Konsalik-achtig boek. Uiteindelijk meestal een happy end. Zo ook nu.  
Nu moet ik mij gaan klaarmaken voor de acties die gaan komen. Ondertussen nog Frank du Mosch van radio twee op de achtergrond. Dat vind ik een leuk radioprogramma. Radio terwijl je bezig bent. Fijn weekend gewenst!

woensdag 22 juni 2011

Het leesvirus slaat toe.

Van het ene boek naar het andere. Ik heb "Het weeskind" uitgelezen en ben direct begonnen in "De laatste vioolklank". Dit is een boek van Jan van Dam en is, volgens de kaft, een meeslepende roman over de tragiek achter het IJzeren Gordijn. Het verhaal speelt zich af in de jaren vóór, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog in Duitsland, Polen en Rusland. Je weet ongeveer hoe het verhaal zal gaan, maar toch is het boeiend. Ik lees dus tussen de bedrijven door. Even wat doen, even weer wat lezen.

We zijn net terug van de braderie. Hier staat mijn collega met allerlei leuke zelfgemaakte spullen. Het was een leuke braderie met aardige standhouders. Niet heel standaard en dat is altijd leuk. Ik kocht voor mijn DS twee grote badhanddoeken, voor mijn schoonmoeder een negerpop met slaapogen, voor mijn DH kersen, voor mijn zusje twee prachtige schaapjes en voor mezelf nog een geurzakje en vier kaarten. Dus weer een hele buit voor weinig. Altijd leuk. Zo vind ik zulke markten wel leuk. 
En nu eerst maar weer een stukje lezen ... nee, hoor, ik moet achter eten aan, want we krijgen macaroni en daar moet ik nog vlees voor hebben. Dus eerst zaken en dan weer vermaken. 

dinsdag 21 juni 2011

Over tot de orde van de dag

Na zo'n heerlijk familieweekend is het weer "arrebeiden" i.p.v. "irrebeiden", zoals wijlen mijn vader altijd zei. Er staat weer van alles op stapel en er moet weer veel geregeld worden. Dus dan gaan we weer over tot de orde van de dag. Per dag stromen de mailtjes binnen zodat er ook weer evenveel mailtjes uit gaan. We hebben nl. a.s. zaterdag een jeugdorkestenfestival en ons jaarlijke bosconcert. Dan weet je het wel. Mijn DH knapt wel op, maar het gaat langzaam. Hij gaat deze week nog niet aan werk, hij moet eerst voldoende aansterken. Mijn napijn van het verwijderen van de verstandskies is bijna over. De buitenkant van de wang is nog behoorlijk gevoelig. Maar er is ook behoorlijk in geropt en gescheurd. 

Van mijn zus kreeg ik een bijzonder bibliotheekboek. "Het weeskind" van John Lahutsky en Alan Philips. Dit gaat over een Russisch jongentje, die een tweede kans kreeg in het Westen. Vanaf zeer jonge leeftijd leeft hij in een deprimerend kindertehuis. Een ware nachtmerrie. Hij brengt hier acht jaar van zijn leven door, door zijn moeder aan zijn lot overgelaten. Er is gebrek aan alles; warmte, liefde, eten, kleding, speelgoed. De kinderen worden vastgebonden en met medicijnen rustig gehouden. Hij weet in het tehuis de aandacht te trekken van een buitenlander en na een enorme campagne wordt Vanya geadopteerd door een vrouw uit Amerika. Diep ontroerend, razend makend maar uiteindelijk een verhaal met een happy end. Heel erg schrijnend als je weet dat er nog veel kinderen aan hun lot worden overgelaten in de kindertehuizen in Rusland en je weet dat er voor hun geen happy end is. Heel intrigerend. Uiteindelijk leeft Vanya als John verder en maakt het nu goed. 
Een bijzonder boek om te lezen!

zaterdag 18 juni 2011

Familieweekend in Holsloot

Vanaf vrijdagavond hebben we met de hele familie een weekend in Holsloot achter Emmen. Een grote boerderij waar we met z'n allen vertoeven.  
 Lekker bijpraten, gezellig samen dingen doen, kortom allemaal familiedingen. Tassen met kranten worden meegenomen plus een auto vol boodschappen en koffers, slaapzakken ed. In de loop van het weekend is er de komende en gaande vrouw en man. Heel leuk. Op zaterdagmiddag doen we meestal iets met verschillende groepen. Een aantal is deze keer naar de dierentuin geweest. Ik ben zelf met een aantal familieleden Emmen in geweest. Leuk winkelcentrum hebben ze hier. Natuurlijk hebben we allemaal iets gekocht. Opruiming is het en dan weet je het wel. Vanavond hebben we lekker gegeten en gaan we lekker theedrinken, praten, een kaartje leggen enz. Gelukkig hebben we redelijk goed weer, dus kunnen we zo nu en dan ook mooi buiten zijn. 
Ik heb nog steeds wel last van mijn verstandskies, maar het is nu draaglijk en niet pijnlijk meer, alleen als je er aan komt dan doet het zeer. Gelukkig heb ik het ergste achter de rug. We weten ook wat mijn DH heeft. Hij heeft een bacterie, campylobacter, die afkomstig is uit de bio-industrie en goed te behandelen is met een antibioticum. Hij knapte gelijk op. Gelukkig, want er is niets aan als je niet lekker bent. 
Ook mijn Munstertuch is mee, zodat ik nog even een paar steekjes gedaan heb. Daar kun je ook in zo'n weekend niet zonder. Mijn moeder breit nog steeds. Dit heeft ze ook mee. Vaak breit ze sokken [wat ik niet kan] en 
lapjes voor dekens voor Roemenië. Ook kleedt ze poppen aan en doet ze nog allerlei andere handwerkjes. Ik heb het niet van een vreemde. Tot freubels!

dinsdag 14 juni 2011

Vreemd Pinksterweekend in de lappenmand

We hebben een heel vreemd weekend achter de rug. Alle plannen zijn in het water gevallen. We zouden druk bezig met de verhuizing van spullen zaterdag, toen mijn DH meldde dat hij zich helemaal niet prettig voelde. Wel, dat gebeurd wel eens vaker, dus dan schortten we de werkzaamheden op. Maar in de loop van de middag werd hij steeds beroerder en dat werd eigenlijk steeds erger. Enorme buikpijn en krampen en aldoor naar de wc. Ach een buikgriepje denk je dan. Maar het ging gewoon niet meer over en hij viel zienderogen af. Je zit dan met het feit dat je in weekend zit en denkt, ach het gaat wel weer over. Maar het ging wel ietsjes beter, maar zijn ontlasting bleef niet goed. Uiteindelijk is het nu opgestuurd naar het lab om nader te worden onderzocht. Ondertussen is mijn DH erg verzwakt en is zeven kilo afgevallen in vier dagen. Dat is natuurlijk veel te veel. Vanavond heeft hij voor het eerst weer iets gegeten en tot dusver lijkt het goed te gaan. Dus, niet fijn. 
Ondertussen moesten we vanmorgen voor controle naar de tandarts. Mijn DH kon natuurlijk niet mee, dus ik moest er alleen op af. Ik houd helemaal niet van tandartsbezoeken, maar afijn, het is voor het goede doel. In de stoel bleek eigenlijk dat alles OK was, alleen zat er een gaatje bij de verstandskies rechtsonder. Aan mij de keuze, er uit, of nog even laten zitten met misschien later de vervelende gevolgen. Ik besloot tot het eerste. Je wordt gelukkig verdoofd, maar toen de tandarts deel één verwijderd had, gelukkig wel het grootste gedeelte, bleek er nog een stuk wortel vast te zitten. Dit komt omdat de wortels er scheef inzitten. Ik had al visioenen van naar het ziekenhuis, maar dat was nog niet aan de orde. Na een kwartier gewrikt te hebben in mijn kaak, werd besloten er een ervarener tandarts bij te halen. Er moest nog twee keer verdoving bij en na nog een kwartier kwam het sein "brand meester", in dit geval, gelukt. Ik had het ergste in de stoel weer gehad. 
Daarna kwamen de naald en draad er nog aan te pas. Ik dacht natuurlijk aan mijn rode schoollapje, maar de draad was wit, de naald medisch en mijn tandvlees het lapje, jammer genoeg. 
Na afloop meldde ik aan het aanwezige tandartspersoneel mijn gedachtenspinsel: "Hij was wel diepgeworteld hè?" De tandarts kon er wel om lachen. 
Gelukkig hoefde ik niet te werken, maar ik had me mijn vrije dag wel ietsjes anders voorgesteld. In totaal heb ik vier paracetamol gehad en daarmee is de pijn te verdragen. Natuurlijk ben je bekaf van alle doorstane emoties, zowel van mezelf, het tandartsenbezoek en de ziekte van mijn DH. Ik hoop vannacht op een goede ongestoorde nachtrust en hoop morgen weer wat op verhaal te zijn. Je maakt je ook zorgen over je echtgenoot. Hoe loopt het af en is het een virus of een bacterie die huishoudt in zijn darmen? Vrijdag hopen we uitslag te krijgen. Maar ik geloof dat het al weer ietsjes beter gaat, welnu, dat moet eigenlijk ook want anders komt het niet goed met de gezondheid. 
Ik ben nog wel naar het parkeren geweest voor de Pinkstermarkt. Dat is geweldig verlopen. We hadden redelijk weer en heel veel auto's. Dus de clubkas is weer goed gespekt. Dat moet ook in deze tijd van bezuinigingen. Want muziek moet blijven, voor OUD én JONG. 
Ondertussen is onze DD ook weer thuis met heel veel verhalen en veel was. Ach, zo blijf je bezig. 

zaterdag 11 juni 2011

Bijna vergane glorie en nieuw project

De pioenroos is bijna uitgebloeid. De laatste knoppen komen net tot volle bloei, maar de meeste bloemen laten hun bloemblaadjes vallen. Het was een aardigheid om dit van dag tot dag te volgen, maar nu is het bijna gebeurd. Nog een laatste foto en dan maar weer wachten tot het volgende jaar. 

Nu de harten af zijn, is het tijd voor iets nieuws. Bij mijn moeder in de oudheidkamer in Visvliet hangt een borduurwerk van een mevrouw uit Enumatil. Dit is mooi, erg mooi, maar er moet natuurlijk ook iets hangen van een oud inwoner. Nu vond ik een mooi patroontje bij Sylvia, ik kocht schoollapjes bij Jookies en het garen bij de Handwerkboetiek in de nieuwe winkel in Roden. Even een foto en dan kan er gestart worden.
We hebben niet zo heel veel op het programma dit weekend. Morgenmiddag naar mijn zwager en maandag hebben we de autostalling van de muziekvereniging. We parkeren dan auto's voor een geldbedrag en dan kunnen we de clubkas spekken. Een mooie actie dus. Wel zijn mijn DS en ik touw van 's morgens 9 tot 's middags 1. Voor het goede doel! Dochterlief vertoeft in de Marnwerwaard voor het Noorderlijk PinksterKamp. 
Daar zal ze het wel weer geweldig naar de zin hebben. De verhalen horen we weer vanaf dinsdag als ze er weer is. Voor haar dus geen Pinksterkermis en Pinkstermarkt. Ik denk ook dat ze liever bij die andere activiteit is tijdens Pinksteren. 
Rest mij nog de lezers een fijn Pinksterweekend te wensen! Adios. 

woensdag 8 juni 2011

De drie harten zijn gereed

Vanmiddag heb ik de stoute schoenen aangetrokken en heb ik de harten afgemaakt. Ik weet niet waarom dat zo lang moest duren. Waarschijnlijk omdat ik bang ben dat het niet wordt zoals ik wil. Bij het maken van een eerdere versie [een herfsthart] had ik al geleerd om iets meer ruimte om het geborduurde te nemen, zodat dat goed is. Het resultaat is naar mijn zin! Ik had dus drie harten gemaakt waarvan één in spiegelbeeld.  Nu nog zien welke ik wil houden. Ik denk haast de grootste. Alhoewel de kleinere ook snoezig zijn. 


Zo, nu eerst een kopje thee en dan maar eens kijken of ik nog wat geluid uit mijn euphonium krijg, want dat is ook alweer een tijdje geleden. Binnenkort hebben we een concert en dan moeten we wel beslagen ten ijs komen nietwaar? 

dinsdag 7 juni 2011

De eerste vogel is uitgevlogen

Zondagavond hebben we DS naar Leeuwarden gebracht. We hadden nog redelijk veel spullen in de auto en we hebben hem als gezin weggebracht. Hij heeft het prima voor elkaar en heeft het daar waarschijnlijk goed naar de zin. Vanavond is hij al weer even thuis geweest want hij heeft op dinsdag trompetles en koor. Omdat er iemand uit onze woonplaats werkt in de Friese hoofdstad kan hij meerijden en weer terug met iemand van koor. Dus dat is prima geregeld. Het is voor mij nog wel een wat vreemd gevoel. Meestal komt hij na koor thuis en dan babbelen we nog wat, maar nu dus niet. Ik heb niet veel tijd om er bij stil te staan deze week, want ik heb het vreselijk druk met van alles en nog wat. Elke avond weg voor een vergadering of repetitie en overdag ook van alles regelen. Misschien moet het wel zo zijn. Gelukkig is onze DD nog wel thuis. Van haar krijg ik nu allemaal scoutingverhalen want momenteel gaat ze elk weekend op kamp. A.s. weekend op NPK in de Marnerwaard. Maar dan is DS al weer thuis, zo is er steeds iemand. Gezellig. 
Gelukkig heb ik mijn boek gistermorgen uitgelezen. Boeiend was het. Het was "De Ierse tuin" van Tara Heavey. Een aantal mensen dat elkaar niet kent, beginnen met het opknappen van een verwaarloosde tuin. Gaandeweg hoor je de verhalen van de vier hoofdrolspelers. Wel allemaal dramatisch, maar is dat in het huidige leven ook niet zo? Volgens de Sunday Independant "een geweldig verhaal met charmante karakters". In ieder geval heerlijk ter ontspanning als je leeft in spannende tijden. 
Via een blog heb ik schoollapjes gekocht om te gaan borduren. Een leuk patroon haalde ik weer van een ander blog, zodat ik binnenkort weer aan een nieuw borduurproject begin. Het proces zal hier te volgen zijn. Maar eerst ga ik de harten nog in elkaar freubelen, want die liggen al even te wachten op vervaardiging. 
P.s. vind je de klok niet beeldig? Ook al weer gespot op het internet!
En ik kan alle klokken weer horen in het hele huis, want mijn oren werken weer up to date. Heerlijk weer na al die wazige stilte. 

zondag 5 juni 2011

Na drie intensieve opnamedagen weer "at home"

De afgelopen dagen zijn we in Duitsland geweest voor opnames. We hadden goede dagen en prachtige opnamesessies. Het was prachtig weer zodat we in de pauzes lekker buiten konden genieten van de zon en warme temperaturen. Als je dan eerst weer thuiskomt moet je even je draai weer vinden. Toen we weggingen was de afvoer verstopt en de rioolreinigingsservice zou vrijdag komen. Gelukkig zijn ze ook geweest, maar de hele inhoud van de keukenkastjes stond nog hinter en twinter door het huis. Maar de afvoer doet het weer dus even opruimen en alles is weer klaar. 

Mijn beide oren zitten potdicht, dus alles beleef ik vanuit een waas. Gelukkig komt daar morgen een einde aan want dan worden ze uitgespoten. Ik weet nu weer wat het is om doof te zijn. Je hoort alles half en/of helemaal niet. Ik hoor de klok bijvoorbeeld niet meer tikken. Gisteravond keek ik op de klok en ik zag dat het kwart voor elf was. Normaal gesproken tijd om te gaan slapen. Kwam ik boven, stond de wekkerradio op 22.25 u. Blijkt nu dat de klok stil stond. Normaal gesproken hoor ik dat, maar nu dus niet. Ik heb dus een goede en lange nachtrust gehad. Dees ellenden gaan vollenden, morgen om half twaalf. 
Maar eerst nog even de tennisfinale op Roland Garros tussen Federer en Nadal. Voor mij een complete verrassing dat eerstgenoemde won van Djokovic. Ik las het in het hotel toen ik even op internet was. Spannend wordt het. 

Ook in het hotel werd ik even helemaal ontroerd. Hoe het kan, Joost mag het weten, maar altijd als ik een koekoek hoor heb ik dat. Ik was even alleen op de hotelkamer en door het raam kon ik uitkijken over de landerijen. Meestal gelijk doe ik het raam open voor frisse lucht en toen hoorde ik tot mijn verbazing de koekoek. Altijd spannend en bijzonder. Het gekoekoek hield even aan en toen werd het stil. Waar ik nog meer een koekoek hoorde was altijd bij het Leekstermeer. Als wij in het vroege voorjaar de zeilboot te water lieten hoorden wij vaak een koekoek roepen. Nooit in levende lijve gezien, wel vaak gehoord. 

woensdag 1 juni 2011

Er was eens ...

Er was eens een pioenroos. Hij stond in een tuin in Lutjegast. De eigenares van deze bloem was een mevrouw wiens zoon [mijn vader] ging trouwen met mijn moeder. Ze kregen een huisje met een tuintje en toen leek het mijn oma leuk om mijn moeder een stuk van deze pioenroos te geven. Dit is gebeurd. We schrijven het jaar 1952. Tijdens hun huwelijk zijn mijn vader en moeder ongeveer zes keer verhuisd. Elke keer dat zij gingen verhuizen, verhuisde de pioenroos mee. De laatste keer was in 1979. Toen ik trouwde kreeg ik van mijn moeder weer een stukje van deze pioenroos. Dit is nu de pioenroos die op de foto staat, in volle bloei te pronken met 58 bloemen en knoppen. Je begrijpt natuurlijk wel dat ik reuzetrots ben op deze bloem die al zo oud is. De knoppen hangen van zwaarte volledig naar beneden en vanuit de kamer heb ik volledig zicht op deze bloemen. Schitterend voor deze tijd van het jaar. Vooral als je de geschiedenis weet. Toen ik mijn moeder vertelde van de vele bloeiende bloemen zei ze tegen mij: "O, ja, dat is die pioen die ik vroeger van Opoe kreeg!"