Eieren, bloemen, volle maan en labyrint

Langzamerhand kom ik verder met mijn paaseierenproject. Het eerste ei is klaar, nummer twee vordert gestaag. Heerlijk om te doen!

Koningsdag was wel bijzonder dit jaar. Des morgens in de vroegte hadden we afgesproken bij mijn schoonmoeder. Omdat de tulpen nu echt bloeien gingen we naar een tulpenveld in de buurt. Prachtige foto's kun je daar dan maken. Ik maakte er een collage van. 

's Middags hadden we hoge verwachtingen van de Rotary fietstocht die uitgezet was in Noord Groningen. 'Naar de bollen' heette de fiestroute, 35 kilometer lang. Vol goede moed togen we op weg. De tocht was erg leuk om te doen, maar we zagen  weinig bollenvelden. Op twee plaatsen zagen we de tulpen. Wel mooi hoor, maar niet de beloofde hoeveelheid velden. We hadden wel een leuke fietstocht en dat is ook belangrijk.

's Avonds was ons een supermaan beloofd. Meestal als er zoiets bijzonders is gaan we naar de Meerweg in Nietap. Hier heb je een weids uitzicht, als het helder is ten minste, en kun je de bloedrode maan zien opkomen. De verwachte opkomst was om 21.39 u. Dat was nog even spannend in verband met de laatste avondklok! Maar uiteindelijk hebben we de supermaan bloedrood prachtig zien opkomen. Om 22.02 u. waren we thuis, getuige geweest van een prachtig natuurverschijnsel. 

Als je zo in de vakantie bij de bso werkt, vind ik het altijd leuk om een aardig uitje te bedenken. Deze keer gingen we naar Nietap. Het bosje waar we onlangs waren was uitermate geschikt om met de kinderen te zijn. We liepen door het bos met een opdracht: 'speuren naar kleuren'. In een eierdoos had ik 10 kleuren aangestipt. Bij deze kleuren konden de kinderen dan objecten vinden en in de doos doen. Superleuk natuurlijk. Sommige tinten waren gemakkelijk sommige moeilijk. 

Bijna aan het eind gekomen zagen we een labyrint. Het verschil tussen een doolhof en een labyrint was op de telefoon snel gevonden. Bij het labyrint is er één weg te volgen en bij het doolhof kun je kiezen. De kinderen liepen het hele labyrint en uiteindelijk kom je dan in het middelpunt. 

Op het middelpunt stond een gedicht geschreven van een dichter uit Perzië. Met een tekst die mij meteen deed denken aan Mieke Telkamp. Als je het leest snap je het meteen. 

De rondgang van ons komen en gaan,

daar vind je geen begin, geen einde aan.

De ware zin heeft niemand nog verstaan:

vanwaar dit komen en waarheen dit gaan?

In het gras daar maakte ik nog een supermooie foto van een paardenbloem. Wat is de natuur toch prachtig!