In de ban van het boek en taxus

Momenteel ben ik de ban van het boeken lezen. Ik verslind ze en ik heb haast nergens anders meer tijd voor. Op een of andere manier ben ik momenteel even niet aan het freubelen, maar verlies ik mij in het boek. Recent las ik de volgende boeken:

Allemaal heerlijke boeken om te lezen. Er staan er nog wat te wachten dus ik kan nog even vooruit. 

Bij ons in de straat heeft een kaalslag plaatsgevonden. Eén boom werd er tijdens de storm omgezaagd, maar er volgden er nog een aantal. We hebben even geteld tijdens de maaltijd en kwamen zeker tot vier bomen naast ons huis en nog 5 verderop. Volgens de mannen van de gemeente zat er zwam in. Nu ben ik een leek, maar ik kon daar niets van zien toen ze omgezaagd waren. Maar goed het is nu een heel ander gezicht bij ons. 

Er komt waarschijnlijk wel herplant, maar voordat die bomen zo hoog zijn... Toen ik zo aan het foto's maken was zag ik dat de taxus ook in de bloei staat. Mooie rode besjes. Sinds 2009 staan ze bij ons in de tuin en nu bloeien ze. Een mooi gezicht. Het kerstgevoel komt er aan. Tijdens de repetitie van de muziek spelen we al kerstmuziek en nu ook deze bloeiende taxus. 

Gisteren heb ik voor het eerst weer een verjaardag hier thuis gevierd. Onze DD werd 20 en dat is uitbundig gevierd. Ik vond het wel spannend, maar het was een hele gezellige dag. Leuk gepraat met deze en gene en lekker van de abrikozenvlaai met krokante bodem gesmuld. 

Toch was er ook wel een beetje een dubbel gevoel. Vorig jaar rond deze tijd namen we afscheid van mijn moeder en regelmatig gaan je gedachten er naar toe. De verjaardag is toen niet gevierd omdat we de hele tijd bij mijn moeder waren. 

Ook was er toen een Thomasviering in de kerk. Zo ook nu. We maken dan met de bloemschikcommissie ieder voor zich dan een stuk. Ik vond het wel een mooi thema. Dit was "Face2face, op Facebook zijn we vrienden, maar op straat zie je me niet staan". Een thema waar ik wel wat mee kon. Het was dan ook freubelen met gevonden voorwerpen uit de natuur. Ik vond het zelf erg mooi. 

In het kistje een hart gevuld met beukenoothulsjes. Half opgevuld met stokjes met daaromheen hedera gewikkeld. Aan de rechterkant een sluier van gedroogde bladeren. Dit was de tekst die ik er bij had. 

Het hoopvolle hart in de kijkkast stelt zich open voor impulsen. De vrienden van Facebook die je daar treft zijn voor mij bekenden of familieleden, want met vrienden heb je een andere band. Je diepste innerlijk houd je voor jezelf, een deel van je gevoelens zullen dus altijd versluierd zijn in je eigen hart. 

Ik ben trots op het resultaat! En ik vind het leuk dat het verwerkte natuurlijke materialen zijn die je zo op straat kunt vinden.