O, wat heb ik een geluk! Met schroom haalde ik de steekjes uit van het Visvlietlapje en ik werd na een paar uithalingen al blij. Het rood heeft NIET afgelaten. Dus de herstelwerkzaamheden zijn eenvoudig uit te voeren. Ik denk dat het te maken heeft met het materiaal, de ondergrond. De "v" was er snel weer op geborduurd, de rest volgt dan ook. Maar eerst maar even een update, want straks weer eten koken, muziek en bezoek van mijn schoonmoeder. Dan komt het er niet verder van. Een pak van mijn hart, dat kan ik je zeggen.
K3 was dus niet dood. Er was wel een kraai dood, maar niet onze lastpak. Vanaf woensdag hebben we er flink achterheen gezeten om hem telkens te verjagen en waarschijnlijk heeft dat vruchten afgeworpen. Zo nu en dan is hij er nog wel, maar zeer incidenteel. Zoals normaal zeg maar. Ik ben er blij om, want om zo'n vogel iets aan te doen was voor mijn gevoel ook niet OK. De rust is weergekeerd.
Ondertussen ook druk doende met de familiebrief. Het centrale thema is "rozen". Ik stuitte op een binnenblad van een boek dat mooi versierd was met een rozen afbeelding. Dus dat wordt ook weer erg mooi! Zo freubelen we maar door, met van alles en nog wat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten